Πιστεύετε στα ξωτικά; Στο παραμύθι που θα σας διηγηθώ, ηρωίδα είναι μια μαγική ξωτικούλα που την έλεγαν Μαριτίνα. Θα ταξιδέψουμε πολλά πολλά χρόνια πριν, τότε που τα Χριστούγεννα ξεκίνησαν να γιορτάζονται στολίζοντας ένα δέντρο με πολύχρωμα και περίτεχνα στολίδια.
Όπως και στις μέρες μας, οι άνθρωποι στις αρχές του Δεκέμβρη, του Αγίου Νικολάου στόλιζαν στα σπίτια τους ένα δέντρο που το ονόμαζαν δέντρο των Χριστουγέννων και κάτω από αυτό έβαζαν τα δώρα που είχαν αγοράσει ή φτιάξει για τους αγαπημένους τους.
Μεγάλη γιορτή ξεκινούσε τότε στο δάσος των ξωτικών αφού τα στολίδια τα έφτιαχναν τα ξωτικά και όσο οι άνθρωποι τα διάλεγαν και στόλιζαν τα δέντρα τους τόσο εκείνα δυνάμωναν και η μαγική τους σκόνη γινόταν όλο και πιο λαμπρή.
Κάθε χρόνο όλα τα ξωτικά ανταγωνίζονταν το ένα το άλλο για το ποιος θα έφτιαχνε τα πιο όμορφα στολίδια. Σε ποια δέντρα θα τοποθετούνταν τα στολίδια τους. Ποιο θα ήταν πιο λαμπρό, πιο πορφυρό, ποιες καμπανούλες θα ηχούσαν πιο δυνατά.
Ήταν ένας διαγωνισμός αιώνων και τα ξωτικά που έπαιρναν μέρος σε αυτό έχαιραν του σεβασμού όλων των άλλων. Από πολύ μικρά διδάσκονταν από τους γηραιότερους της φυλής τη μαγεία των υλικών και των χρωμάτων, αλλά και πώς να δένουν τις δημιουργίες τους με ξόρκια που θα έκαναν τα στολίδια τους να δείχνουν ακαταμάχητα. Σιγά σιγά όμως αυτό που ήταν χαρά έγινε σκληρός διαγωνισμός και γέμισε αλαζονεία τα ξωτικά των στολιδιών.
Μάταια η μικρή ξωτικούλα, Μαριτίνα είχε προσπαθήσει να μπει κι εκείνη σε αυτές τις ομάδες. Πολλές φορές είχε παρακαλέσει να εκπαιδεύσουν κι εκείνη να φτιάχνει στολίδια για τα δέντρα των Χριστουγέννων για να νιώθει και η ίδια τη μαγική της σκόνη να λάμπει καθώς σκορπιζόταν στον αέρα. Οι πιο παλιοί τεχνίτες όμως ούτε που σκέφτονταν να βάλουν ανάμεσά τους ένα «παιδί» που θα τους καθυστερούσε από την τελειοποίηση της τεχνικής τους.
Εκείνα τα χρόνια όπως και σήμερα με όση χαρά οι άνθρωποι στόλιζαν τα δέντρα τους, με άλλη τόση βαριεστημάρα τα ξεστόλιζαν αφού είχαν περάσει οι γιορτές. Στην προσπάθειά τους μάλιστα να τελειώσουν πιο γρήγορα το μάζεμα του δέντρου, πολλές φορές τραβούσαν απρόσεχτα τα στολίδια και τα έσπαγαν και στη συνέχεια τα πετούσαν στα σκουπίδια.
Τα καημένα τα στολίδια που έκρυβαν μέσα τους τη μαγεία των ξωτικών ένιωθαν και τον πόνο από το σπάσιμο, αλλά και την απαξίωση και την αδιαφορία των ανθρώπων που χωρίς δεύτερη σκέψη τα πετούσαν στην άκρη του δρόμου.
Μια χρονιά που για μια ακόμα φορά είχαν περάσει οι γιορτές και οι άνθρωποι ξεστόλιζαν τα δέντρα τους, η Μαριτίνα προχωρούσε θλιμμένη στην άκρη του δρόμου αφού για μια ακόμα φορά δεν την είχαν αφήσει να μάθει κι αυτή να φτιάχνει στολίδια. Ξαφνικά άκουσε έναν ήχο που έμοιαζε με σιγανό κλάμα. Πλησίασε και τι να δει; Δυο σπασμένα στολίδια των ξωτικών πεταμένα στον κορμό μιας γριάς καστανιάς. Σφίχτηκε η μικρή της καρδούλα σαν τα αντίκρισε και χωρίς δεύτερη σκέψη άπλωσε τα χέρια της και τα πήρε.
Πόσο πολύ τα λυπήθηκε που κανείς δεν τα νοιαζόταν πια και τα είχαν πετάξει. Γύρισε σπίτι και πήγε κατευθείαν στο δωμάτιό της. Έπρεπε να διορθώσει το κακό που είχε συμβεί. Πήρε ρετσίνι που φυλούσε η μαμά της σε ένα βάζο και αφού κόλλησε τα σπασμένα κομμάτια έκρυψε τα σημάδια με φτερά από τα μικρά πουλιά που ήταν φίλοι της και που και εκείνοι είχαν ακούσει εκείνο το σιγανό κλάμα και είχαν πετάξει κοντά της να δουν αν ήταν καλά.
Όταν η μικρή ξωτικούλα τελείωσε τη δουλειά της, τα μικρά στολίδια σταμάτησαν να κλαίνε κι ένα ζεστό φως τα τύλιξε. Ήταν και πάλι ζωντανά και όμορφα. Τότε η Μαριτίνα σκέφτηκε κάτι φανταστικό. Μαζί με τους φίλους της τα πουλιά γύρισαν όλες τις πλατείες και τις αυλές των ξωτικών και των ανθρώπων και μάζεψαν όλα τα σπασμένα στολίδια εκείνης της χρονιάς. Μάζεψαν ακόμα φτερά, φυλλαράκια, κορδελίτσες από τα ανοιγμένα δώρα, και ανθούς μικρών χειμωνιάτικων λουλουδιών.
Πριν να χαράξει δεν υπήρχε κανένα σπασμένο στολίδι ούτε στο δάσος των ξωτικών ούτε στη γη των ανθρώπων. Και όλη αυτή την ώρα όλο και περισσότερο φωτιζόταν το δωμάτιο την μικρής Μαριτίνας. Τόσο πολύ φωτίστηκε πια που τράβηξε την προσοχή και των ξωτικών και των ανθρώπων. Άρχισαν να πηγαίνουν όλοι κατά το φως για να δουν τι συνέβαινε και γιατί ξαφνικά η νύχτα είχε γίνει μέρα.
Η Μαριτίνα πήρε τα φτιαγμένα στολίδια και βγήκε έξω από το σπίτι. Προτού όμως αρχίσουν να την ρωτούν τι έκανε και από πού και ως πού ασχολούταν αυτή με τα στολίδια παρουσιάστηκε μπροστά σε όλους το Πνεύμα των Χριστουγέννων και η Βασίλισσα του Δάσους των Ξωτικών. Και οι δυο είχαν παρατηρήσει με πόση αγάπη και συμπόνια είχε φερθεί το μικρό ξωτικό σε αυτά τα μικρά στολίδια που πριν λίγες μέρες όλοι τα θαύμαζαν, αλλά τώρα τα είχαν ήδη ξεχάσει.
«Μαριτίνα,» είπαν και οι δυο με μια φωνή, «όσο σπουδαίο είναι να φτιάχνεις στολίδια για να στολίσεις τα Χριστούγεννα, άλλο τόσο σπουδαίο και πιο πολύ ακόμα είναι να μπορείς να επισκευάζεις ό,τι χάλασε και να του δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία. Όλο αυτό το φως που μας περιβάλλει είναι η αγάπη που έδωσες σε αυτά τα μικρά αντικείμενα και η μαγεία της ομορφιάς που τους χάρισες.» Έμεινε με το στόμα ανοικτό η μικρή ξωτικούλα από τη χαρά της και τα ματάκια της γέμισαν δάκρυα περηφάνειας.
«Από σήμερα,» συνέχισε η Βασίλισσα του Δάσους, «στο κέντρο του δάσους μας θα υπάρχει ένα μεγάλο δέντρο, το Δέντρο των στολιδιών κι εσύ κάθε χρόνο όταν οι γιορτές θα τελειώνουν θα μαζεύεις όλα τα πληγωμένα στολίδια και θα τα κάνεις σαν καινούρια.»
«Και η μαγεία σου» συνέχισε το Πνεύμα των Χριστουγέννων «θα γίνει πιο δυνατή από όλων εδώ, ώστε να μπορείς να φτιάχνεις τα σπασμένα στολίδια και να τα κάνεις πιο όμορφα από πριν, ως ευχαριστώ που ομόρφυναν τις μέρες της γιορτής μου.»
Και όλοι εσείς εδώ ακούστε και μάθετε καλά πως δεν υπάρχει πιο δυνατή μαγεία και πιο μεγάλη πράξη ευσπλαχνίας από το να φτιάχνεις κάτι που χάλασε ή να φροντίζεις κάποιον που αρρώστησε και δεν είναι το ίδιο δυνατός όπως πριν. Αυτό είναι το νόημα των Χριστουγέννων, αλλά και η δύναμη της μαγείας των ξωτικών.
Ακόμα και σήμερα η μαγική ξωτικούλα Μαριτίνα, γυρίζει στις πλατείες και στα δρομάκια αφού τελειώσουν οι γιορτές των Χριστουγέννων μαζί με τους φίλους της τα πουλιά και ψάχνουν για σπασμένα στολίδια κι αφού τα φτιάξουν τα κρεμούν στο περίλαμπρο δέντρο στο κέντρο του δάσους των ξωτικών που είναι πάντα γιορτή.
Αν τύχει και σπάσει και κάποιο δικό σας στολίδι του δέντρου, μην το πετάξετε. Αφήστε το στην αυλή ή στη βεράντα σας και η μαγική ξωτικούλα Μαριτίνα θα έρθει να το βρει.
Κείμενο, φωτογραφία : Σταυρούλα Δεκούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου