Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Ποιητικό ψυχογράφημα της ποίησής μου, από τον Πρόεδρο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Κώστα Καρούσο



Αφιερωμένο στην εκλεκτή φίλη-ποιήτρια Σταυρούλα Δεκούλου-Παπαδημητρίου,
ταπεινό ψυχογράφημα στην ποίησή της..

Μια παράτολμη συντριβή..

Μια παράτολμη συντριβή την ακολουθούσε
--Να σταθώ για λίγο κοντά σας -είπε-
σιωπηλή,στην οχλοβοή τω περαστικών ??

Λειτουργούσε στα όρια της υπομονής
σαν παγιδευμένο περιστέρι
στον ίσκιο του απέραντου δάσους
ή στην αίσθηση κάποιας απώλειας !!

Ποιά τα ευρήματα της ψυχής της ??
Έγινε μόνιμο ρίγος αποθησαύριστο
κάποιας ετοιμόγεννης πτήσης ??

Μια παράτολμη συντριβή
προέτρεχε της εποχής της...

Πόσες λευκές μέρες κρύβουν οι μνήμες !!
Πόσες ανοιχτές αγκαλιές κρύβει το ξημέρωμα !!

Με την εκτίμησή μου... Κώστας Καρούσος.
23 / 5 / 2016

Το δέντρο της προσμονής



Μου μίλησες, μα δεν σ' άκουσα '
με συνεπήρε εκείνο τ' άγριο 
πέταγμα της ψυχής σου.

Μου φώναξες, μα δεν σίμωσα '
μ' ασπάλαθους και ξερολιθιές 
ήταν φραγμένη η στράτα μου.

Μου 'γνεψες, μα δεν σ' είδα '
τα μάτια μου, θολά από δάκρυα, 
πρόδωσαν την εικόνα σου.

Κι έμεινα εδώ,
να σκαριφίζω όνειρα στο αειθαλές 
της προσμονής μου δέντρο
και στο πλάτωμα τ' ουράνιου θόλου
να εκτοξεύω ευχές ενάντια 
σε κάθε διάτοντα αστέρα που ξεψυχά'

μήπως τα ξεχασμένα θέλω μου, 
αλήθειες ξημερώσουν στα δυο μου χέρια.

26/5/16

Να μ' αγαπάς



Να μ' αγαπάς,
μα να 'σαι θάλασσα'
να σου φιλώ τα κύματα 
και να μεθώ στον αφρό τους.

Να μου μιλάς,
μα να 'σαι αγέρας'
να μαρτυράς το γιασεμί
που 'χω κρύψει στον κόρφο μου.

Να μου γελάς,
μα να 'σαι ήλιος'
να 'ρχεσαι κάθ' αυγή 
να φωτίζεις τη στράτα μου.

Κι ίσως στης νύχτας το φευγιό 
την ώρα που ανταμώνουν τα όνειρα
σου μαρτυρήσω πόσο στ'αλήθεια 
καρτερώ να φανείς 
στον απόηχο της κάθε μου μέρας.

23/5/16

Άνεμος είμαι !


Άσπρο μαντήλι γιομάτο αλμύρα
σφουγγίζει τη θάλασσα 
που ‘χεις κρύψει στο βλέμμα σου. 
Ξεπεζεύει ο ήλιος απ’ τον ουράνιο θόλο 
και το λαιμό σου στολίζει, 
γιορντάνι από φως. 
Αγνάντι μου ! 
Πετροκέρασα χείλη,
το δειλινό σε φιλεύουν τα φωνήεντα όλα.
Διψασμένα γλαρόνια
ξεδιψούν απ’ το γέλιο σου. 
Μετρημένες ανάσες, κρυμμένες
στον ασκό του Αιόλου. 
Με ρωτάς πώς αντέχω 
τα λυτά μου μαλλιά 
ν’ αγκαλιάζουν τα βράχια.
Σ’ αποκρίνομαι φεύγοντας, 

- Πώς αλλιώς ; Άνεμος είμαι !

17/5/16

Προς Γολγοθά...









Στο παραπέτασμα της μοίρας
ρακένδυτα τα όνειρα ίστανται'
ικεσία συγχώρεσης αιτούμενα.

Ακολουθώ τα ίσαλα που μαρτυρούν
τη λάθρα ρότα σου
και σε πελάγη άγνωρα
κοινωνώ την απώλεια. 

Νηπενθής παρατηρώ
την αποδόμηση της εικόνας σου
κι ανηφορίζω προς Γολγοθά 
ξορκίζοντας των λόγων σου τον κονιορτό.

Προτού ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις
Τον απαρνήθηκαν' κι ήταν Θεός.

- Πώς να γλιτώσω εγώ;

Άνθρωπος είμαι.

15/5/16

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Με το καραβάκι της αγάπης μπαρκάρουμε για το Παζάρι Αλληλεγγύης

Αυτός είναι ο στρατός αγάπης που ξεκινά απο το ~λογισμών αραξοβόλι~ 
ν' ανταμώσει το Παζάρι Αλληλεγγύης 


Το ~λογισμών αραξοβόλι~ στέλνει κεράκια κάθε είδους... κεριά ζωγραφισμένα με τέμπερες, 
ντυμένα με τούλια , τυλιγμένα με κορδέλες, ποτ πουρί και χάντρες, 
αρωματισμένα με κανέλλα. 
Πήρα και βαζάκια για να φτιάξω γλυκό του κουταλιού, 
μα τελικά προτίμησα να τα ζωγραφίσω και να κρύψω μέσα στο καθένα από αυτά
 από ένα κεράκι ρεσώ ώστε, να γίνει ένα μικρό κηροπήγιο. 














Μπορεί να μην είναι χρηστικά, αλλά είναι φτιαγμένα και χαρισμένα με αγάπη.
Όλες αυτές τις μέρες ζωγράφιζα, σκάλιζα, έραβα πάνω σε κεράκια και μικρά βαζάκια 
και αλήθεια ταξίδεψα εγώ πριν από αυτά
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία  να συμμετέχω κι εγώ σε αυτή την προσπάθεια. 

Καλή επιτυχία από καρδιάς ... με την αγάπη μου στα πανιά σας .... ΦΥΓΑΜΕ ... !


Σταυρούλα 






Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Μάθε για την αγάπη ~ ΠΑΖΑΡΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ~ Oι πρώτες δημιουργίες



Τα πρώτα κεράκια έβαλαν τα καλά τους ή και τα καθημερινά τους αναλόγως την έμπνευση και τα υλικά και ετοιμάστηκαν για το παζάρι αλληλεγγύης ... 








Εσείς ενημερωθήκατε για το παζάρι αλληλεγγύης ;
Μάθετε πώς με καπετάνιο την αγάπη θα κάνουμε ένα ταξίδι προσφοράς μέχρι και της 11-12 Ιουνίου. 

Για περισσότερες πληροφορίες μεταβείτε εδώ 


Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Μάθε για την αγάπη ~ ΠΑΖΑΡΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ


Όλα ξεκίνησαν από την Αλεξάνδρα  . 
Ποια είναι η Αλεξάνδρα θα μου πείτε ... 
Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που έχει ένα κουμπί στο φεγγάρι και διαβάζει, γράφει, ονειρεύεται, στοχάζεται μα πάνω απ' όλα αγαπά και συμπονά και συντρέχει. 
Όταν είδα την ανάρτηση που έκανε για το παζάρι αλληλεγγύης και το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε άρχισα να ψάχνω πράγματα εντός και εκτός σπιτιού που θα μπορούσαν με λίγη προσπάθεια και πολλή αγάπη να γεμίσουν αξιοπρεπώς  μια μικρή θεσούλα στους πάγκους του παζαριού. 
Πιάνουν τα χερια σας ; Το λέει η καρδιά σας ;
Διαβάστε κι εσείς πώς μπορείτε να κάνετε αυτή τη μικρή προσπάθεια ακόμα μεγαλύτερη 
για την ενίσχυση της Κοινωνικής κουζίνας "Ο Άλλος Άνθρωπος", 
που κάνει πράξη την ουσία της αλληλεγγύης, 
βάζοντας στην καθημερινότητά του το πρόβλημα του "άλλου". 
Και μαγειρεύει καθημερινά στους δρόμους και διαθέτει σπίτι για μπάνιο και ... περισσότερα εδώ.


Κεράκια, ποτ πουρί, χρωματιστές κορδέλες και σπάγκοι, ξυλάκια κανέλλας, χρώματα, πινέλα και πολλή αγάπη ... 
Έκλεψα μια γωνιά του τραπεζιού που διαβάζουν τα παιδιά μου το μεσημέρι και το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν που ήθελαν να αφήσουν τα μαθήματα για να βοηθήσουν κι αυτά. 
Με αγάπη και υπομονή ξεκινάω κι εγώ λοιπόν... 


 Το αραξοβόλι λογισμών ξεκινά το ταξίδι του με καπετάνιο την αγάπη 
και σας καλεί να το συνοδεύσετε  γιατί 
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ 


Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Φιλοξενία : Γεράσιμος Μοσχόπουλος



«Των Ποιητών η δάδα!»

Συνθλίβεται ο πολιτισμός, του Πνεύματος κοιτίδα
στη χώρα που γεννήθηκε η μια Δημοκρατία!
Μας στέρησαν σαν τύραννοι τη γόνιμη Ελπίδα,
μα σαν αετοί θ’ αδράξουμε τη μιαν Ελευθερία!

Υψώστε πιο περήφανα τη γαλανή σημαία
και το αρχαίο λάβαρο απ’  την τρανή Ελλάδα
να σηματοδοτεί λαμπρά την αλλαγή στη Γαία,
φωταγωγείται αγέρωχα απ’  των Ποιητών τη δάδα!

Μες στο σκοτάδι των καιρών, στη σήραγγα του Αρδήττου,
θα δραπετεύσουμ’  Έλληνες σα φύλακες του νότου,
σα βασιλιάδες εποχής, σαν ‘ κείνης του Αδμήτου,
τους Θρύλους γράφουμε ξανά, όπως του Ηροδότου!

Γεράσιμος Μοσχόπουλος


Έπαινος στον 5ο Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού με θέμα: 
«Το αρχαίο ελληνικό μεγαλείο».

Τον Γεράσιμο Μοσχόπουλο μπορείτε να βρείτε στο μπλογκ Λογοτεχνικό μπλογκ 
και στην ιστοσελίδα  Λογοτεχνική Συντροφιά

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Ο ασπασμός του ασπάλαθου


Απόκαμα να προσμένω τα βήματά σου 
στης πεθυμιάς μου το ξέφωτο. 
Χορταριασμένα τα χνάρια σου
στο μονοπάτι της λήθης 
κι οι ασπάθαλοι ακάνθινα φιλιά
μοιράζουν μειδιάζοντας.
Τα δειλινά σκουραίνει ο ορίζοντας 
και της νύχτας τ’αδιάβατο
γιομάτο δάκρυα αλμυρά. 
Διψούνε τα σύννεφα 
κι ας γεννούν το νερό.
Εσύ καπετάνιος αιώνιος 
να διαλέγεις τη ρότα 
που ‘ χει κόντρα καιρό.
Το ναυάγιο να ‘ χεις πάντα ως άλλοθι. 


Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
12/5/16

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

LIEBSTER BLOG AWARD

Είχα την μέγιστη τιμή να δεχτώ από την  Πεταλούδα ένα πολύ κομψό και ξεχωριστό βραβείο που για μένα αναγάγεται σε βραβείο προσοχής. Ένας άνθρωπος δηλαδή ήρθε στο σπιτικό μου και φώτισε τον δρόμο του και για άλλους συνοδοιπόρους. Το βραβείο αυτό έχει σκοπό να κάνει γνωστά μπλογκς που ακούμπησαν την καρδιά μας και ταξίδεψαμε μαζί τους. Μας δίνονται δέκα ερωτήσεις τις οποίες πρέπει να απαντήσουμε και στη συνέχεια να δώσουμε τη σκυτάλη σε άλλα δέκα μπλογκς  για να υποδεχτούν κι αυτά τους αναγώστες μας.  Το μοναδικό όριο είναι να έχουν κάτω από διακόσιους οπαδούς (κι αυτός είναι όπως καταλαβαίνετε Μαρία μου, Αριστέα μου, Πέτρα μου, Ρούλα μου,  ο λόγος που δεν κρατώ πανό που γράφουν τα ονόματά σας)
Παμε λοιπον, με τις ερωτησεις:

1. ‘Εχετε σκεφτεί ποτέ  ν’ αλλάξετε το όνομα του μπλογκ σας;

Οχί, το αραξοβόλι μου είναι αυτό ακριβώς που λέει... εκεί αράζουν οι λογισμοί μου και συνδιαλλέγονται με την ψυχή μου και τ’ άπειρο.

2.Πόσο έχει αλλάξει η κάθε σας μέρα από την πρώτη φορά που πατήσατε το πλήκτρο Δημοσίευση;



Αρκετά θα έλεγα. Νιώθω σαν ένας ζωγράφος που τελειώνει το έργο του και το κρεμά μεγαλόπρεπα στο τοίχο της γκαλερί του ή τον αφήνει να ρεμβάζει πάνω σε ένα καβαλέτο. Είναι απίστευτη αίσθηση όταν ακούς το κουδουνάκι στην είσοδο και κάποιος έρχεται να δει τι έγραψες. Μη γελάτε ! Δεν είναι μόνο όσοι σχολιάζουν ... είναι και όσοι έρχονται και βλέπουν σιωπηλά. Είναι κι αυτοί μάτια που χάιδεψαν τη δημιουργία σου και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

3. Όταν δεν έχετε έμπνευση, πού καταφεύγετε για να τη βρείτε και να αλλάξει η διάθεσή σας;

Όταν δεν έχω έμπνευση απλά δεν γράφω. Εξάλλου κατ’ εμέ η γραφή δεν πρέπει να είναι απαραίτητα τακτική. Γράφω όταν έχω κάτι να πω ή θέλω κάτι να εκφράσω.

4. Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το μπλόγκινγκ;

Δεν θα μπορούσα να βάλω τιμή στην ψυχή μου, οπότε όχι !

5. Ποια είναι η γνώμη σας για τους  Έλληνες μπλόγκερς σε σχέση με τους ξένους;



Δεν παρακολουθώ ξενα μπλογκς. Όσο για τους Έλληνες  μπλόγκερς, εδώ μέσα γνώρισα υπέροχους, αυθεντικούς ανθρώπους που από μια εικόνα στον υπολογιστή έγιναν όμορφοι σκαριφισμοί της ψυχής μου.

6. Πόσο γεμάτη είναι η μέρα σας; Τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;

Με τρία παιδιά και μια δουλειά με κυλιόμενο ωράριο σ’ ένα δύσκολο τομέα της υγείας η μέρα ως χρόνος δεν μου φτάνει. Όταν τελειώνω με όλα ο χρόνος που απομένει είναι ό,τι χαροποιεί τα παιδιά. Από μια βόλτα ή μια ταινία μέχρι ένα αγαπημένο γλυκό ή κυνηγητό μέσα στο σπίτι. Κάπου εκεί ενδιάμεσα βάζω τις λέξεις σε σειρά και γράφω ποιήματα και παραμύθια είτε για το μπλογκ, είτε για λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ή για τα περιοδικά που δημοσιεύω.

7. Σ’ ένα όνειρο πού  θα ταξιδεύατε; Σε ποια χώρα θα ήσασταν και τι θα θέλατε να κάνετε;

Η ιστορία της οικογένειάς μου ξεκινάει πριν το 1500μ.Χ. Ο προ προ προ προ ... πάππους μου ήταν δούκας στη Φλορεντία με το όνομα De Cule.  Θα  ήθελα να πάω πίσω στο χρόνο και να ζήσω την ιστορία του που τον ανάγκασε να φύγει από τη Φλορεντία και να μετοικήσει στο Οίτυλο της Μάνης όπου και έφτιαξε τον τότε πύργο της οικογένειας και έχτισε τη μονή Δεκούλων (εξελληνισμένο De Cule).

8. Το ποτήρι το βλέπετε μισοάδειο η μισογεμάτο;



Μαχόμενη στη δουλειά μου μεταξύ ζωής και θανάτου, χρέος μου είναι σε όσους υπηρετώ να το βλέπω πάντα μισογεμάτο !

9. Διαλέξτε: ελληνική, μεξικάνικη ή ασιατική κουζίνα;

Είμαι θετική στο να δοκιμάζω και να μαγειρεύω τα πάντα, αλλά λατρεύω την ελληνική κουζίνα.

10. Αγαπημένο στυλ διακόσμησης;

Στο σπίτι μου έχω δερμάτινους αναπαυτικούς καναπέδες σε άσπρο χρώμα, μια γυάλινη τραπεζαρία, ενώ τους τοίχους και τους άλλους χώρους στολίζουν πίνακες, ξυλόγλυπτα και κεριά. Αγαπημένο μου σημείο του σπιτιού ο χώρος μπροστά από το τζάκι όπου βρίσκονται και πολλές ζωγραφιστές πέτρες, αλλά και όλες οι ποιητικές συλλογές και μυθιστορήματα των φίλων μου.



Θα ήθελα κι εγώ τώρα να φωτίσω τα μονοπάτια που οδηγούν στα παρακάτω μπλογκς ...
Cinefil

... εγώ ταξίδεψα μαζί τους κι εύχομαι να το κάνετε κι εσείς ! 
Ούριος άνεμος στο ταξίδι σας!

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

H ΘΥΣΙΑ




Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα πολύ μακριά από τη δικη μας, μια χώρα με κάστρα, πύργους και βασιλείς μα και δράκοντες και μάγισσες, πάνω από όλα μάγισσες ζηλιάρες και μοχθηρές, γεννήθηκε ένα αγόρι. Είχε στα μαλλιά του τον ήλιο και στα μάτια του τον ουρανό και το δέρμα του ήταν τόσο λευκό, σχεδόν διάφανο σαν των αγγέλων. Ο βασιλιάς πατέρας του δεν πίστευε στα μάτια του όταν τον κράτησε για πρώτη φορά στα χέρια του. Αυτό το πορσελάνινο πλάσμα δε μπορούσε ν' ανήκει στη γη. Όμορφος και αψεγάδιαστος σαν θεός. Τόσο τέλειος ήταν. Η μάνα του τον κοιτούσε και η ομορφιά του την έκανε να κλαίει.
Ο νεαρός μεγάλωνε και ήταν το στολίδι του παλατιού, της χώρας όλης και του κόσμου. Σ' ουρανό και γη θεοί και ξωτικά, θνητοί και νύμφες μιλούσαν για τις χάρες του. Το γέλιο του το κελαρυστό, τη φωνή του σαν έπιανε τη λύρα και τραγούδαγε, την ανδρειοσύνη του στη μάχη και τη σύνεση που τον διακατείχε στα προβλήματα του κόσμου. Κι ήρθε ο καιρός να παντρευτεί. Γαμπρός μεγαλοπρεπής και ζηλευτός καθώς ήταν, μαζεύτηκαν νύφες από όλο τον κόσμο για να διεκδικήσουν μια θέση δίπλα του. Όμορφες κι άσχημες, μικρές και μεγάλες, πλούσιες και φτωχές. Όλες μα όλες θέλανε να μοιραστούν μαζί του τουλάχιστον έναν χορό. Έτσι κι έγινε.

Μεγάλο γλέντι στήθηκε στο παλάτι και όλες οι υποψήφιες νύφες πέρασαν από κει. Ο νεαρός πρίγκιπας δεν αρνήθηκε σε καμιά έναν χορό. Φέρθηκε σε όλες τις κοπέλες με σεβασμό και διακριτικότητα. Χαμογελαστός και πρόσχαρος με όλες, δεν πίκρανε και δεν πρόσβαλε καμιά.
Ανάμεσά τους ήταν κι ένα κορίτσι που τα μάτια του είχαν το χρώμα της βροχής και στα δυο της μάγουλα ανέτειλε το φεγγάρι. Ο λαιμός της ήταν ψηλός σαν κύκνου ενώ τα κρινοδάχτυλα της θαρρείς και παίζανε μουσική στον αέρα όταν κινούνταν. Φορούσε ένα φόρεμα που είχε πάνω του κεντημένα όλα τ’ άστρα του ουρανού και όταν ο νεαρός πρίγκιπας χόρεψε μαζί της και είδε τα χρυσά μαλλιά να πέφτουν στο πρόσωπό της νόμιζε πως χόρευε νύχτα στη μέση του ουρανού αγκαλιά με το φεγγάρι. Ο όμορφος πρίγκιπας ερωτεύτηκε, όπως ερωτεύτηκε και η όμορφη νέα. Σελήνη την έλεγαν.
Όλοι το κατάλαβαν και όλοι χάρηκαν γιατί αλήθεια σ' αυτό το ζευγαρι είχε βρει ο ένας στον άλλο το άλλο του μισό. Ήταν αλήθεια τόσο ταιριαστοί. 

Όμως όπως ήδη σας είπα σε αυτόν τον τόπο όπως και σε κάθε τόπο κι εποχή, ακόμα και σήμερα, υπήρχαν μαγισσες. Μάγισσες πικρόχολες, ανέραστες και κακές. Ακόμα κι όσες από αυτές δείχναν καλές ή όμορφες το όφειλαν σε ξόρκια που οι ίδιες έκαναν στον εαυτό τους. Έφτανε να σταθούν απέναντι σ' ένα καθρεπτη ή στην όχθη μιας λίμνης για να αποκαλυφθεί η φρίκη που έκρυβε το πρόσωπο και η ψυχή τους. Μια τέτοια μάγισσα λοιπόν ζήλεψε την αγάπη των δυο νέων. Ή πιο πολύ ζήλεψε τον νεαρό πρίγκιπα που τον ήθελε σκλάβο κι εραστή δικό της και τον μάγεψε. Έστειλε ένα πέπλο να σκεπάσει τα μάτια του, αλλά και την ψυχή του. Ξαφνικά ο νέος αλλοφρόνησε. Ούτε αναγνώριζε κανέναν, αλλά ούτε και φερόταν κατά πώς ταίριαζε στη θέση του. Σαν μεθυσμένος πηγαινοερχόταν στο παλάτι, μια ουρλιάζοντας και μια πέφτοντας σε λήθαργο κι όλοι γύρω τον λυπόντουσαν αλλά και καταριούνταν τη μαύρη μοίρα που είχε βρει αυτόν και το παλάτι τους.

Η Σελήνη μη μπορώντας να αντέξει να βλέπει τον αγαπημένο της σε αυτήν την κατάσταση έψαχνε απεγνωσμένα να βρει μια λύση μα ο καιρός περνούσε. Γύρισε όλη τη χώρα και όλα τα μέρη γύρω από αυτήν. Έτρεξε σε μάντισσες και ιέρειες ψάχνοντας για μιαν απάντηση σε αυτό το μυστήριο, σε αυτό το κακό που τους είχε συμβεί. Κάποια στιγμή έφτασε σε μια πηγή. Έσκυψε να πιει λίγο νερό, να ξεκουραστεί και να πάρει μιαν ανάσα πριν αρχίσει ξανά το ταξίδι της αναζήτησης. Την πήραν τα κλάματα που γρήγορα έγινε ένας ασταμάτητος λυγμός. Όλη η κούραση και η απογοήτευση εγινε ένας ποταμός από δακρυα που αντάριασε κι αυτήν ακομα τη λίμνη. Ξαφνικά τα νερά φάνηκαν να χωρίζουν κι από μέσα αναδύθηκε μια νύμφη ντυμένη στα πράσινα με σμαραγδένια μαλλιά και δέρμα διάφανο, σχεδόν αέρινο. Ήταν η Κυρά της Λίμνης. Είδε και άκουσε την οδύνη του κοριτσιού και η καρδιά της ράγισε από τον πόνο που τα δάκρυά της μαρτυρούσαν κάθε φορά που στάλαζαν πάνω στα νερά της.

«Άκουσέ με Σελήνη», είπε γλυκά στο κορίτσι . «Αυτό που έπαθε ο αγαπημένος σου δεν είναι άλλο από μάγια που του έκανε η αδερφή μου η Έριδα» . «Είναι φριχτή και κακιά και χαίρεται να σκορπά πόνο στους ανθρωπούς ακόμα και στους θεούς όταν μπορεί». «Αλλά αυτή τη φορά τα μάγια είναι πιο δυνατά, γιατί ερωτεύτηκε τον νέο άρχοντα και τον θέλει δικό της» « Εκείνος όμως έχει μάτια μόνο για σένα και γι’ αυτό τον έριξε σε αιώνια τρέλα και σκοτάδι».

«Δεν υπάρχει λύση σε αυτά τα μάγια; » ρώτησε η κοπέλα ανακτώντας την αυτοκυριαρχία της.

«Βέβαια και υπάρχουν, άλλα το τίμημα είναι βαρύ και η θυσία μεγάλη» είπε η Κυρά της Λίμνης.

«Είμαι έτοιμη για κάθετί» απάντησε και πάλι η κοπέλα.

«Τα μάγια είναι ισχυρά και δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνο αν κάποιος τα πάρει πάνω του» ξανάπε η νύμφη.

«Πες μου λοιπόν. Είμαι έτοιμη για όλα» ξανάπε η Σελήνη χωρίς δισταγμό.

«Θα πρέπει να ανέβεις σε αυτό το ψηλό βουνό που είναι απέναντι από το κάστρο του παλατιού. Εκεί θα σταθείς και θα φωνάξεις»,

- Θέλω τα μάγια να σπάσω και ας γυρίσουν πάνω μου. Για κάθε τίμημα είμαι έτοιμη εγω!

«Και τότε τι θα γίνει ;» ρώτησε η Σελήνη.

«Ο αγαπημένος σου θα συνέλθει , αλλά εσύ θα γίνεις ένα με το βουνό» απάντησε η Κυρά. «Σου είπα τα μάγια είναι βαριά».

«Είμαι έτοιμη για όλα όπως σου είπα» απάντησε η κοπέλα κοιτώντας τη νύμφη. «Θέλω όμως να ζητήσω μια μεγάλη χάρη από σένα» είπε.

«Λέγε μου» απάντησε αυτή.

«Θέλω να βρει μια κοπέλα να παντρευτεί και στα μάτια της να βλέπει εμένα. Ξέρω με τι αγάπη με κοιτούσε και πόσο ερωτευμένος ήταν μαζί μου. Έτσι όποια κι αν διαλέξει η ζωή του θα συνεχιστεί από κει που έμεινε πριν τον μαγέψει η αδερφή σου».

«Ας είναι» απάντησε η Κυρά. Μόλις λυθούν τα μάγια όλα θα πάνε πίσω στο χρόνο, στο δικό σας χορό και η κοπέλα που χόρεψε μαζι της πριν από σένα θα πάρει τη μορφή σου στα μάτια του και η ζωή του θα αρχίσει από την αρχή».

Έτσι κι έγινε. Η όμορφη Σελήνη, χωρίς δισταγμό άρχισε να ανεβαίνει γοργά το βουνό απέναντι από το κάστρο. Και όταν έφτασε στην κορυφή του φώναξε,

- Θέλω τα μάγια να σπάσω και ας γυρίσουν πάνω μου. Για κάθε τίμημα είμαι έτοιμη εγώ.

Προτού περάσει μια στιγμή η κοπέλα άρχισε να πετρώνει και το κορμί της έγινε ένα με τον βράχο του βουνού. Την ίδια ώρα ο νεαρός πρίγκιπας απελευθερώνονταν από τα μάγια και ο χρόνος γυρνούσε πίσω στην πιο ευτυχισμένη του στιγμή. Όταν ανακάλυψε τον έρωτα.

Η μικρή πριγκίπισσα δέχτηκε την ανταλλαγή χωρίς δισταγμό. Το να σωθεί ο πρίγκιπάς της άξιζε κάθε τίμημα, κάθε αντάλλαγμα, κάθε δική της θυσία.Στο κάτω κάτω εκείνη είχε ψάξει να βρει λύση στα αιώνια δεσμά του. Δεν της το είχε ζητήσει εκείνος. Οι πραγματικές θυσίες είναι αυτές που γίνονται χωρίς να μας ζητηθούν.Το τίμημα ήταν βαρύ. Κολλημένη για πάντα πάνω στην κορυφή ενός βουνού, άνθρωπος και πέτρα μαζί, ποτέ να μη μπορεί να τον πλησιάσει. Μόνο μικρά κομμάτια βράχου όταν θρυμματίζονταν από το πέτρινο φόρεμά της γίνονταν μικρά πουλιά που μπορούσαν να πετάξουν κοντά στον αγαπημένο της για να της φέρουν τα νέα του, ότι ήταν καλά και η θυσία της είχε πιάσει τόπο.

ΤΕΛΟΣ



Το παραμύθι τούτο, υμνεί την αγάπη και μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για χάρη της. 
Είναι η συμμετοχή μου στον κύκλο του χορού της αγάπης που οργάνωσε η Αριστέα μας 
στο όμορφο σπιτικό της.
Δώστε τα χέρια όλοι και ίσως καταφέρουμε να αγκαλιάσουμε με αγάπη ολάκερη τη γη !