Έχω ένα σπίτι μικρό.
Μια γκρίζα γωνιά στην άκρη του δρόμου.
Σαν να μη χώρεσαν ποτέ πουθενά...
μήτε τα θέλω μου μήτε εγώ.
Έχω έναν κήπο ανοικτό
στ' αδέσποτα ζώα της πόλης.
Μήπως έτσι δεν είμαι κι εγώ;
Αδέσποτος άνθρωπος μιας κοινωνίας.
Περνώ τους χειμώνες με το Βοριά
κι όλο παγώνει η έρμη ψυχή μου
Τα καλοκαίρια ο Λίβας ζεστός
κι όλο ξεραίνονται τα δυο μου χείλη.
Έχω ένα σπίτι μικρό
φτωχό παράπηγμα από χαρτόνια και πλίνθους
μικρό κενοτάφιο μιας μπαζωμένης ζωής
πικρό παρανάλωμα νεκρών ονείρων.
Έχω ένα σπίτι στην άκρη του δρόμου
και σαν σιμά περπατάς
αθόρυβος θέλω να είσαι
να μην ξυπνάω και θυμάμαι πως ακόμα υπάρχω,
και μου χρεώνουν ότι ζω.
Βρόντηξε πάλι ο λόγος σου κοινωνικός, καταγγελτικός, ανθρώπινος, συναισθηματικός. Με σημείο αναφοράς το "σπίτι", με σημείο αναφοράς αυτό που πονά και πληγώνει. Η ανέχεια, η φτώχια. Ο καθημερινός Γολγοθάς των ξωμάχων της ζωής, των απόκληρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Σταυρούλα μου.
Καλημέρα αγαπημένε μου Γιάννη.
ΔιαγραφήΑπλές αλήθειες είπα, πράγματα που δεν κρύβονται. Δεν σου κρύβω πως ντρέπομαι οπόταν συναντώ έναν άστεγο.
Σε ευχαριστώ πολύ για την αγάπη του λόγου σου. Σε φιλώ. Καλό μήνα!
"Να μου χρεώνουν ότι ζω". Όχι ότι όλο το ποίημα σου δεν είναι συγκλονιστικό, αλλά ο τελευταίος στίχος είναι γροθιά στο στομάχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθειες μιας κοινωνίας που νοσεί οι στίχοι σου αγαπημένη μου, και πώς να μην ντρεπόμαστε με όσο πόνο αντικρίζουμε σε κάποιες γωνιές του δρόμου.
Να 'σαι καλά, να μας αφυπνίζεις με τους στίχους σου.
Σε φιλώ γλυκά :)
Να σου πω Μαρινάκι μου...
ΔιαγραφήΚι εγώ γροθιά έφαγα σαν είδα τον άνθρωπο εκεί.
Περνούσα κι άφηνα φαγητό οταν κοιμόταν γιατι ντρεπόμουν. Εσκυβα το κεφάλι.
Και ειδικά τότε με τον εγκλεισμό που δεν μπορούσαμε να πάμε να βοηθήσουμε όσοι πηγαίναμε...
Αστραψα και βρόντηξα..
Ολογλυκα φιλια ❤️
Πανέμορφοι στίχοι Σταυρούλα μου με τις αλήθειες τους που είναι γροθιές στο στομάχι της ανθρωπιά μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι με συγκλόνισε...μια αφύπνιση για όλους μας που έχουμε ένα σπίτι κανονικό!!
Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ γύρω.. να είσαι καλά καλό και γιορτινό μήνα να έχεις φιλιααα!! 🎄
Γλυκιά μου Ρούλα, έλειψα καιρό όντως.
ΔιαγραφήΕίχα πολύ καλή διάθεση μα όταν εμείς κανουμε σχέδια ο Κύριος γελα.
Σε ευχαριστώ πολύ για τον γενναιόδωρο λόγο σου και την καλη σου καρδιά.
Σε φιλώ γλυκά, καλές γιορτές με αγάπη ❤️🎄
Σταυρούλα μου ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί το "έκαψες" εδώ και δεν το έστελνες για το Συμπόσιο;
Συγκλονίστηκα, το αγάπησα, θέλω να τσιρίζω!!!
♥
ΣΛ Ποιήτριά μας!
Έχω ένα σπίτι στην άκρη του δρόμου
Διαγραφήκαι σαν σιμά περπατάς
αθόρυβος θέλω να είσαι
να μην ξυπνάω και θυμάμαι πως ακόμα υπάρχω,
και μου χρεώνουν ότι ζω.
Οι στίχοι τα σπάνε! ♥
Καλησπερα Οικοδέσποινα του Πύργου.
ΔιαγραφήΕχει δημοσιευτεί το ποίημα.
Δεν ηταν σωστό να το στειλω.
Δεν μπορώ να το ξεπεράσω αυτο το σκηνικό.
Αυτές τις φωτογραφίες που μου χαράζουν την ψυχη.
ΥΓ Οταν χαρίζεις κατι με αγάπη ... δεν το "ΚΑΙΣ"... "ΑΝΘΙΖΕΙ"
🌹
Σε φιλω με όλη μου την αγάπη.
Θα γραψω και ινκογκνιτο.
🖤
Κάτι υποψιάστηκα, ότι δηλαδή θα ήταν δημοσιευμένο.
ΔιαγραφήΝαι, το "καις" ήταν λάθος επιλογή, αλλά ήθελα να τονίσω
πόσο πολύ μου άρεσε. Νομίζω ότι θα έσκιζε στο Συμπόσιο!
Εγώ θα το ξεχώριζα στα σίγουρα, γιατί λάτρεψα λέμε! ♥
υγ: Γιούπι για το ... ινκόγκνιτο! 😉
Κι εγώ κατάλαβα πώς είπες το "καις", αλλά ήθελα να τονίσω την αγάπη.
ΔιαγραφήΓιούπι κι εγώ!!!
Πριν από μερικές ημέρες είδα ένα τέτοιο "σπίτι" στο κέντρο τής πρωτεύουσας.. Ήταν σαν να ήσουν μαζί μου, και το έβλεπες κι εσύ.. Ο άστεγος "ιδιοκτήτης" είχε βάλει μπροστά από το στρώμα/κρεβάτι του, μερικές γλαστρούλες και τις πότιζε με μεγάλη φροντίδα.. Ένιωσα απαίσια για την κοινωνία που μας περιλαμβάνει και τους δυο, αλλά με τόσο άνισους όρους.. Φιλιά πολλά ευαίσθητο Σταυρουλίνι μου.. ✿✿
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου, μου συμβαίνει κι εμενα οταν σε διαβαζω. Την εικόνα που μου γέννας να την ανταμωσα καπου μαζί σου. Νομίζω κάποιοι άνθρωποι ευλογουνται να βλέπουν πράγματα για να τολμούν να τα πουν. Η μήπως είναι καταρα;
ΔιαγραφήΣε φιλώ πολύ 🖤
Να γίνεσαι σπίτι, απάγκιο, ναός. Γέμισε η ψυχή εικόνες που έχει περισώσει η μνήμη. Αναμνήσεις που σαν δάκρυα τρέχουν απ’ τους ρημαγμένους τοίχους όταν σιμώνεις σεμνά στην κάθε πληγή. Σκέψεις παρηγοριάς έρχονται να απαλύνουν τον πόνο όταν ανάμεσα στις ρωγμές, φυτρώνουν αγριολούλουδα. Η δημιουργία της ζωής κόντρα στα ερείπια. Είναι που οι ρίζες είμαστε εμείς, είναι που η ψυχή διαφύλαξε ότι έζησε μέσα στην καθαρότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτίχοι που μοσχοβολούν αγάπη, ζεστασιά και νοσταλγία. εκφραστικότητα με ξεχωριστή δύναμη λέξεων.
Συγχαρητήρια Σταυρούλα μου! Εξαιρετικά και τα δύο.
Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά με υγεία, αγάπη και φώτιση!
Σε φιλώ!
Καλή χρονιά αγαπημένη μου Άννα.
ΔιαγραφήΜε συγκίνησες που ήρθες εδώ στο πιο κάτω να γράψεις.
Μα πώς αλλιώς θα ήσουν η Άννα που αγαπώ και σέβομαι.
Εύχομαι υγεία πολλή και χαρά και αγάπη.
Η χρονιά που πέρασε με ακρωτηρίασε, μα κατασπάραξε, μα αντέχω λίγο ακόμα για όσα ακόμα σχεδιάζει η χάρη Του για την ταπεινότητά μου.
Σε φιλώ με αγάπη πολλή και το εννοώ!