Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

ΜΗ ... !



Tικ, τακ, τικ, τακ...  Ο ήχος του ρολογιού τρυπούσε τη σιωπή που είχε από ώρα τυλίξει το δωμάτιο. Παρατηρούσε τους τοίχους του δωματίου. Τους ένιωθε να κινούνται προς το μέρος της. Νόμιζε ότι κάποια στιγμή θα έρθουν τόσο κοντά της ώστε θα τη συνθλίψουν. Την ξάφνιασε η ανακούφιση που ένιωσε σ’ αυτή τη σκέψη. Καιρό τώρα μια σκοτεινιά χρωμάτιζε τα βήματά της, σκέπαζε τον ουρανό της μέρας της. Τόσα χρόνια μετά, με μια αγκαλιά γεμάτη παιδιά κι όμως ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς της αιμορραγούσε. Κι αυτό το λίγο κόκκινο ήταν ικανό να αλλοιώνει όλα τα χρώματα της ζωής της.

Στο σπίτι είχε επιλέξει τον ρόλο του κακού. Διαβάστε, έλεγε. Προσέχετε στο δρόμο. Μην μιλάτε άσχημα. Μην τρώτε πολλά γλυκά. Μην τσακώνεστε. Μαζέψτε τα παιχνίδια σας. Αν την ρωτούσαν ποια λέξη ξεκινά από Μ- θα έλεγε Μάνα και το συνώνυμο της λέξης Μάνα είναι Μη.  Ένα Μη που κρύβει μέσα του όλη την αγωνία της μάνας για τα παιδιά της. Μην πληγωθούν, μην  αρρωστήσουν, μη σκοντάψουν, μη λοξοδρομήσουν. Ένα Μη όλη της η ύπαρξη, που όμως της χάρισε νου και γνώση να βρει μια καλή δουλειά, να κάνει γερά παιδιά και να τα αναστήσει όπως άρμοζε. Ένα Μη που την έμαθε να σηκώνει το ανάστημά της, να βρίσκουν απάνω της οι βοριάδες για να έχει καλοκαίρι το σπιτικό της. ΄Ενα Μη που την άφηνε παράμερα κι έσπρωχνε τα παιδιά της στην αγκαλιά του πατέρα που, με την ανοχή του, ήταν πάντα πιο αγαπητός.

Οι άλλοι νόμιζαν πως θα θύμωνε ή θα ζήλευε. Πόσο λίγο την ήξεραν. Εκείνη είχε τον δικό της τρόπο σκέψης. Τα μάτια της είχαν δει τόσα πολλά. Δεν την ένοιαζε που έγερνε η πλάστιγγα της αγάπης, αρκεί να υπήρχε. Αν πάθαινε κάτι ήξερε ότι όλοι θα συνέχιζαν μονιασμένοι. Τόσο πολύ τους είχε μάθει ν’ αγαπιούνται.  Ήταν ήσυχη πως ό,τι και να γινόταν στη ζωή το σπιτικό της θα συνέχιζε να στέκεται.

Όμως τώρα τελευταία ένιωθε πολύ κουρασμένη. Τα παιδιά είχαν αρχίσει να αντιδρούν πάρα πολύ.  Ήταν και το περιβάλλον τέτοιο που δεν άφηνε τα λόγια της να πιάσουν τόπο. Μίλαγαν απότομα, δεν διάβαζαν, έλεγαν ψέματα. Κι όλα αυτά με έναν πατέρα συναινετικό. Ό,τι κι αν έλεγε πια εκείνη έπεφτε στο πάτωμα. Την προσπερνούσαν αδιάφορα, σιγοσφυρίζοντας ή κρυφογελώντας.
<< Μακάρι να μην υπήρχες>> της είχε πετάξει ο γιος της κατάμουτρα εκείνο το πρωινό. <<Σε μισώ!>>,<< Μόνο να διαβάζω μου λες>>.  Ξαφνιασμένη, γύρισε εκείνη τη στιγμή να δει από πού ακούστηκε το κρακ και αντίκρυσε την καρδιά της να κομματιάζεται και ψηφίδα ψηφίδα να πέφτει στο πάτωμα.  Ύστερα όλα σκοτείνιασαν.

Ξύπνησε στο απρόσωπο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Δεν ήταν κάτι σοβαρό είπαν οι γιατροί. Μια άτακτη φυγή από την πραγματικότητα. Έτσι το χαρακτήρισαν... άτακτη φυγή. Την επομένη της είπαν πως μπορούσε να γυρίσει σπίτι της. Δεν γύρισε ποτέ. Το βράδυ ενώ κοιμόταν δυο άγγελοι κατέβηκαν και οδήγησαν την ψυχή της ψηλά στον ουρανό.

Σιώπησε η φωνή της μέσα στο σπίτι. Αντικαταστάθηκε από το βουβό κλάμα των μικρών παιδιών. Και τώρα που έλειψε, όλοι ένιωσαν την ανάγκη να κάνουν όσα τόσα χρόνια τους έλεγε και την αγνοούσαν. Η μαμά θα ήθελε... Η μαμά έλεγε...  Ξαφνικά όλα της τα Μη στόλιζαν το σπιτικό της. Όλα τα Μη που της πάγωσαν την καρδιά ζέσταιναν τους ώμους των αγαπημένων της και σκέπαζαν το βράδυ τα όνειρά τους. Και όλοι σφιχταγκαλιασμένοι προχώρησαν μιαν εποχή παρακάτω.

Ο μεγάλος της γιος, ο Γιώργος, έγινε δάσκαλος. Παντρεύτηκε κι έκανε τη δική του οικογένεια. Μια μέρα στο σχολείο μάθαινε στα παιδιά ανάγνωση. Τους έδειχνε πώς  να συλλαβίζουν.  -Μ-  και -η-  μας κάνει Μη είπε στα παιδιά που τον κοιτούσαν στα μάτια. <<Κύριε, κύριε>> φώναξε η Αννούλα. <<Τι θα πει Μη;>> Κονταστάθηκε ο δάσκαλος και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Μια μυρωδιά από αγιόκλημα μπήκε από το παράθυρο και τον τύλιξε σαν ζεστή αγκαλιά...
<<ΜΗ, παιδιά μου...>>  είπε, με φωνή τρεμάμενη από τη συγκίνηση, <<σημαίνει ΜΑΝΑ>>  συμπλήρωσε σκουπίζοντας τα μάτια του και χαμογέλασε.


ΤΕΛΟΣ

B' βραβείο διηγήματος από την Εταιρία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού του δήμου Κερατσινίου στα πλαίσια του 15 λογοτεχνικού διαγωνισμού. 
Η βράβευση θα λάβει χώρα στις 16/10/16 στον πολιτιστικό χώρο Μελίνα Μερκούρη στο Κερατσίνι, στις 6:30μμ.





Το παρόν διήγημα είναι το δικό μου χνάρι στο μονοπάτι τoυ Family Stories 
που διαβαίνουμε παρέα με την Αριστέα στον όμορφο πύργο της. 
Ευχαριστώ από καρδιάς για την ομορφιά του ταξιδιού !

29 σχόλια:

  1. Με συγκίνησες!
    Τόσο όμορφο!
    Συγχαρητήρια για το βραβείο!
    Θα ήθελα πολύ να παρευρεθώ στην απονομή του....ίσως βρεθούμε από κοντά!
    Θα χαρώ να σε γνωρίσω από κοντά Σταυρούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλή σου μέρα Βούλα μου !
      Σε ευχαριστώ πολύ για το εδώ σου.
      Φέτος είναι η τρίτη χρονιά που θα παραβρεθώ στο Κερατσίνι.
      Θα είναι χαρά μου ν' ανταμώσουμε !
      Σε φιλώ !!!

      Διαγραφή
  2. το ξαναδιάβασα...για να ξανακλάψω...
    Να είσαι πάντα καλά!!
    την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαρβαρα εγώ έκλαιγα όταν το εγραφα,
      και τώρα που σκέφτομαι, δεν ξέρω πώς θα το πάρω τούτο το βραβείο,
      που μόλις το σκεφτώ τρέχουν τα μάτια μου !
      Φιλιά αγάπης πολλά !!!

      Διαγραφή
  3. Τι συγκινητική ιστορία Σταυρούλα μου!!!
    "Ξαφνικά όλα της τα Μη στόλιζαν το σπιτικό της"
    Μερικές φορές εκτιμούμε την αξία κάποιου όταν τον χάσουμε!
    Να'σαι καλά μάτια μου και μπράβο για τη διάκριση!
    Πολλά φιλιά♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσα της μάνας μου ΜΗ έχω πει Αριστέα μου
      και πόσα έχω δικαιολογήσει μέχρι τωρα ...
      Όπως τα λες είναι... απλά διακαιώθηκε στα όχι της μόνο σαν ήρθα στη θέση της !
      Σε ευχαριστώ πολύ για το ταξίδι στο δρώμενό σου !
      Σε φιλώ γλυκά !!!

      Διαγραφή
  4. Θύμωσα, αλλά πιο πολύ συγκινήθηκα, Σταυρούλα.
    Πολλές σκέψεις γεννάει το διήγημά σου ηια την οικογένεια...
    Μπράβο σου!
    Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω Αλεξάνδρα μου...
      Θαρρώ πικρές αλήθειες σιγομασάμε όλοι μας γι' αυτό και ο θυμός και η συγκίνηση... Φιλιά, καλό σου βράδυ ψυχή μου !

      Διαγραφή
  5. Ένα καλογραμμένο διήγημα, ωφελιμότατο για μικρούς και για μεγάλους…
    Επισημαίνω και μερικές, ιδιαίτερης αξίας, προτάσεις:
    «Ένα Μη που την έμαθε να σηκώνει το ανάστημά της, να βρίσκουν απάνω της οι βοριάδες για να έχει καλοκαίρι το σπιτικό της»,
    «τους είχε μάθει ν’ αγαπιούνται»,
    «όλοι σφιχταγκαλιασμένοι προχώρησαν μιαν εποχή παρακάτω».
    Κι εκείνο το «είχε επιλέξει τον ρόλο του κακού» ενισχύει δραματικά τη συγκινητική πλευρά τού διηγήματός σου, Σταυρούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλή σου μέρα Άρη μου.
      Στα ίδια λόγια σταθήκαμε και σε ευχαριστώ πολύ που γιόμισες το σπιτικό μου με τους όμορφους λογισμούς σου.
      Καλή συνέχεια εύχομαι πάντα με όμορφες και δημιουργικές στιγμές !!

      Διαγραφή
  6. Κι εγώ έχω επαναλάβει πολλά από αυτά που δεν μου άρεσαν.
    Συγκινήθηκα την ιστορία σου Σταυρούλα.
    Πώς να ζυγιάσεις τα μη και την αγάπη χωρίς να γίνεις κακός;
    Μπράβο για το βραβείο σου.
    Να είσαι καλά και να περνάς ακόμη καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι τα επαναλαμβάνουμε Ρένα μου.
      Είναι τα ΜΗ που μας πάνε μιαν εποχή παρακάτω.
      Είναι η έγνοια και η ωριμότητηα να στηρίξεις τη συνέχειά σου στη γη !
      Καλή σου μέρα όλο αγάπη !

      Διαγραφή
  7. Στέκομαι ευλαβικά και σε τούτο σου το διήγημα Σταυρούλα μου. Να σε συγχαρώ για μια ακόμα φορά θαρρώ πλέον έχεις καταξιωθεί στη γραφή και στη λυρική σου σκέψη.
    Το "ΜΗ" με συγκίνησε πάρα πολύ.....! ειλικρινά σε κάνει κάτι να σπάει μέσα σου, σε κάνει να σκέφτεσαι περισσότερο ανοιχτά και δεκτικά.
    Σε ευχαριστούμε για την ομορφιά καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, ξέρεις με πόση χαρά κι αγάπη ανταμώνω κάθε φορά τα λόγια σου.
      Είναι αυτό το όμορφο και αμγικό άρωμα που αφήνεις πάντα στα σχόλιά σου.
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.
      Το δάκρυ και το χαμόγελο των φίλων είναι για μένα το πιο διαλεκτό βραβείο !

      Διαγραφή
  8. Λες κάποια αλλοτινά "μη" να
    μας προστατεύουν ακόμα και σήμερα;;;

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι νομίζω κι εύχομαι, αγαπημένη μου Ελένη !
      Θέλω να πιστεύω πως η φωνή όσων αγαπάμε μας σιγοψιθυρίζει το προχώρα ή το στάσου !
      Φιλιά γλυκά, μεγάλη αγκαλιά...
      Σε ευχαριστώ που ήρθες ως εδώ.. Ελένη μου ♥

      Διαγραφή
  9. Όταν κάνεις κάποιον να κλαίει από τις λέξεις που άφησες πάνω στο "χαρτί" να είσαι σίγουρη πως έγραψες κάτι σπουδαίο!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, σε ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη παρακαταθήκη των δακρύων σου που έρχονται ν' ανταμώσουν τα δικά μου.
      Καλό μεσημέρι με αγάπη !

      Διαγραφή
  10. Μα πόσο με συγκινεί η γραφή σου.......το ΜΗ με καθήλωσε , βουρκώσανε τα μάτια μου, κατακλύστηκα από σκέψεις.... τα ΜΗ της μάνας μου, τα ΜΗ τα δικά μου.....Συγχαρητήρια για τη βράβευση !!! Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ΜΗ που αγαπήσαμε Κλαυδία μου. Κι εγώ έτσι ένιωθα σαν το έγραφα !!!
      Σε φιλώ με αγάπη.
      Καλή Αυγή !

      Διαγραφή
  11. Θερμά συγχαρητήρια για τη διάκριση!
    Με συγκίνησε απίστευτα το κείμενό σου. Θυμήθηκα κι εγώ τα ΜΗ της μητέρας μου που με θύμωναν μικρή και που τα δικαιολόγησα απόλυτα μεγαλώνοντας...
    Να είσαι καλά, καλή συνέχεια να έχεις και καλό φθινόπωρο!
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Έλλη μου !
      Καλώς σε βρίσκω και πάλι !
      Νομίζω πως όλοι μας το ίδιο βιώνουμε διαβάζοντάς το κι εγώ όταν το εγραφα.
      (Δεν σου κρύβω πως είχαμε τσακωθεί με τον γιο μου)
      Σε ευχαριστώ που πλούτισες το αραξοβόλι με την ξεχωριστή παρουσία σου !
      Φιλιά πολλά !

      Διαγραφή
  12. Πόση γνώση, πόση αλήθεια, πόση αγωνία, μπορεί να κρύβουν μέσα τους δυο μόνο γράμματα. Το ΜΗ της μητέρας μας έφερε στη ζωή, μας μεγάλωσε μας προστάτεψε από τις παιδικές αυθαιρεσίες, μας ωρίμασε. Αυτό το ΜΗ λοιδορήθηκε αυτομαστιγώθηκε και τελικά κατέληξε. Άλλωστε μην ξεχνάς πως όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή αναγνωρίζονται πάντα, μετά την διέλευση του Αχέροντα. Πως θα μπορούσε αυτό το "ΜΗ" να αποτελει εξαίρεση;;;. Σαν να μη θέλουμε, σαν να μη μπορούμε να αντικρίσουμε κατάματα τη σοφία, τιμούμε την μεγαλειότητα στη σιωπή. Το διήγημα σου Σταυρούλα με ανατρίχιασε. Είναι και αυτός ο κόμπος στο λαιμό που στέκεται εκεί για να μου θυμίζει και τα δικά μου λάθη. Μπράβο σου.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θανάση μου, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω στο σπιτικό μου και ακόμα πιο πολύ που ανταμώσαμε.
      Έπρεπε να το είχα καταλάβει κάθε που μου σχολίαζες πως κι εσένα μια φλέβα ποιητική σε οδηγεί και σε ταξιδεύει σε μονοπάτια λογισμών ποιητικών.
      Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι. Το ΜΗ κι εγω σε ευχαριστούμε από καρδιάς!

      Διαγραφή
    2. Από καρδίας σε ευχαριστω και εγώ για τη δροσιά που φέρνουν οι λογισμοί σου στην άπνοια της καθημερινότητας. :)

      Διαγραφή
  13. Συγχαρητήρια Σταυρούλα μου!
    Αχ αυτό το άρωμα απο αγιόκλημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Αριάδνη μου, αχ... Αφού δεν φύτρωσε στ' αλήθεια μέχρι να στείλω τη συμμετοχή.... το κλάμα που έχω ρίξει γι' αυτό το διήγημα.
      Φιλιά γλυκά !

      Διαγραφή
  14. Τι λέξεις να πω για ότι διαβασα παλι με καθυστερηση Σταυρουλα μου εδώ πόσο ομορφα εδωσες τον ορισμό της μάνας..!! συγκλονιστικα διαβαζοντας το ενα μεγαλο μπραβο και απο μενα μεσα στα τόσα που έχεις παρει να είσαι παντα κλα και να γραφεις της ψυχής σου τα ομορφα... καλο σου βραδυ... φιλω σε.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η αγάπη και η προσοχή σας είναι το πιο μεγάλο μπραβο του κόσμου !
    Σε ευχαριστώ Σαμαραγδένια για όλες τις φορές που ήρθες και σου ζητώ συγγνώμη για όσες δεν ήρθα εγώ να σε δω... σε φιλώ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή