Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Ρέκβιεμ για ένα χαμόγελο




Άδειος ο ασκός της ψυχής 
κι οι άνεμοι στήσαν χορό
στου πληγωμένου ορίζοντα 

το ξεθωριασμένο μετερίζι.




Κι εσύ, 
του μεθυσμένου λογισμού μου 
στράτα μου κρυφή, 

με τις αψίδες της προσμονής 
να στολίζουν τις παρειές σου, 
πού τάχα εαυτόν απώλεσες ;

Σε σκιερά δωμάτια, αξημέρωτα όνειρα
δέσμιο του σκότους σε κρατούν
και τα σκαλιά του Άδη γοργά κοινωνάς.

Κι εσύ θλιμμένο γιασεμί μου,
πώς άνυδρα θα ζήσεις εκεί ζερβά στα χείλη μου ;

Αφού τα δάκρυα τώρα πια, 

λάσπη γίνονται στου χρόνου την σκόνη
και δεν προφταινουν να σε ξεδιψούν.

Διψασμένο πια δύεις κι εσύ σε μια άδυτη Δύση.

12/2/15
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

10 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο Σταυρούλα!!! Συγχαρητήρια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύγε και πάλι κοπέλα μου!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαίρη μου... τι καλά που σου άρεσε..λατρεύω να βλέπω το άβατάρ σου :))
      Αν διοργανώνεις κάποιο δρώμενο...μην με ξεχάσεις. Δυστυχώς λόγω τρεξίματος χάνω όμορφα συναπαντήματα. Σε φιλώ στα χρώματα του μεσημεριού !!!

      Διαγραφή
  3. Δεν μπορεί όμως, κάποτε θα ανατείλει πάλι!
    Υπέροχο κι αυτό!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα ανατέλλει χαρά μου... ως το επόμενο καρδιοχτύπι !
      Φιλιά πολλα...όμορφα βήματα στο μονοπάτι σου !!

      Διαγραφή
  4. Συγκλονιστικό, Σταυρούλα!!! Δεν έχω λόγια...
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, αγαπώ τόσο που έρχεσαι... το περιοδικό σου είναι εξαίρετο ...ξεχνιέμαι διαβάζοντας, μην κοιτάς που δεν σχολιάζω πάντα. Μόνο λόγω ένδειας χρόνου !!
      Καλό σου απόγευμα !

      Διαγραφή
  5. Αφού τα δάκρυα τώρα πια,
    λάσπη γίνονται στου χρόνου την σκόνη
    και δεν προφταινουν να σε ξεδιψούν.

    Διψασμένο πια δύεις κι εσύ σε μια άδυτη Δύση.

    Πόσο μαγευτικά γράφεις Σταυρούλα και σε συνδυασμό με τη μουσική σου ταξίδεψα πραγματικά ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Αριστέα μου. Η γραφή είναι η γιόγκα της ψυχής μου για να πηγαίνω μια μέρα παρακάτω.
      Πολλά όλα όσα πρέπει να γίνουν κι εμείς χρειάζομαστε ανάσες.
      Σου είπα πως ζηλεύω τις δημιουργίες σου ;
      Ζηλευω σου λέω. Σε ευχαριστώ που ήρθες ώς εδώ :))

      Διαγραφή