Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Υγρά μερόνυχτα


Με ρωτάς τι αγαπώ πιότερο πάνω σου

και σ' αποκρίνομαι...


- Τους κατακλυσμούς των ματιών σου !


Κάθε που στην ψυχή σου ξεχειλίζει η θλίψη

κι ανοίγουν οι ουρανοί στο βλέμμα σου.

Ω, πόσο τ' αγαπώ αυτά τα υγρά μερόνυχτα 

και πόσο λατρεύω κάθε που ξαστερώνει 
κι ένα κλαδί ελιάς φανερώνει εκεί ζερβά στα χείλη σου,
να μου υπόσχεται μια νέα αύριο απ' την αρχή.

Αρχή μου...

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
10/1/15


Το έργο που συνοδεύει το ποίημα ανήκει στην εξαιρετική ζωγράφο και φίλη Φωτεινή Παππά, την οποία και ευχαριστώ για την τιμή τούτης μας της συμπόρευσης.

2 σχόλια:

  1. Υπέροχο...
    "Τους κατακλυσμούς των ματιών σου !"..
    Καλή Κυριακή Σταυρούλα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα Πέτρα μου. Φιλιά πολλά γλυκιά μου και καλή Κυριακή να έχουμε !!

      Διαγραφή