Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Λόγου αντάμωμα

Λέξεις
που απρόσκλητοι αγέρηδες
μου σκόρπισαν 
συμμάζωξέ μου,
να πάψουν τα φωνήεντα
ασκόπως 
να κραυγάζουν
και μοναχά,
βουβά κι αλλόκοτα
τα σύμφωνα να φέρονται.

Ελένη Μαρθάρη
5/12/15





          Όντας απών,
σκαριφίζεις σύμφωνα
στης μοναξιάς μου τον μπερντέ
κι εξωραϊζεις τη θλίψη.

Έσο παρών
να σου διδάξω
τον ήχο των φωνηέντων
να μάθεις τη λαχτάρα 
να περιγράφεις. 

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
5/12/15


Αντικριστά, έτσι στάθηκαν οι ψυχές μας και πλέξανε με τους στίχους ένα δίχτυ ασφαλείας. Υστερα πτώση ελεύθερη έκαναν στο κενό να δουν αν θα τις αντέξει. Τις πέταξε ψηλά στον ουρανό κι ακόμα ταξιδεύουν.... ποίηση Ελένη Μαρθάρη , Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου .


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου