Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Εν απουσία μας




Απόντες γεννηθήκαμε στης μοίρας μας τα θέλω
δέσμιοι πορείας μονής διαγράμμισης 
μιας μπαζωμένης ζωής.

Σοφιστές μιας αδόκιμης αύριο 
με παρελθόν διαρκώς διψασμένο. 
Το πώς και το γιατί ξεψύχησαν αναπάντητα 
και η πεθυμιά αλυχτά ακρωτηριασμένη. 

Κι εγώ,
κάθε που ανταμώνω μια ξεκουρδιστη κιθάρα 
θυμάμαι το φάλτσο πέταγμα της ψυχής μου.
Εκείνο που μου 'λεγες πως θα σιάξει 
σαν τα φτερά μου ακραγγίξουν τα χείλη σου. 

Μ’ αλίμονο... 
... έχω ξεχάσει από πάντα να πετώ. 

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου 
30/11/15



Fabian Perez Fabian Perez Cale (Spanish Guitar)