Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Αερικό...





Ήταν γυναίκα 
κι αντάμωνε τον ουρανό.

Έγινε αερικό 
κι έσμιξε με τη θάλασσα
μια ροδαυγή.


Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου


Labels: ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)