Το πλάνεμα του φάρου

Έλα σιμά, 

κι άσε με τις ραγισμένες νότες

που γεννά το πληγωμένο σου βιολί 

να γειάνω, με γλυκό τριαντάφυλλο.

Εσύ κοίτα μόνο τους αέρηδες 

να μερεύεις.

Ξερω πως τους κοιμίζεις χρόνια τώρα 

στ' άσπρα σου γένια.

Κοίτα στα μάτια μου'

κρύβω έναν φάρο.

Αν καταφέρεις να διώξεις την ομίχλη που τον φυλακίζει,

το φως του θα μαρτυρήσει τη ρότα 

που δυο εποχές τώρα ψάχνεις.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου