Βρέχει γαζία απόψε
πάνω στα σκονισμένα μου ματόκλαδα.
Γεμίζω το ποτήρι μου λυγμούς
και σε κερνάω... "Στην υγειά μας, αγάπη μου"
Συλλογιέμαι τη μοναξιά της Κυριακής,
το παράπονο των στίχων.
Στρώνω το κρεβάτι μου με μια μεταξωτή θλίψη
κι αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά της απουσίας σου.
Μάκρυναν οι δρόμοι,
δεν φτάνει η φωνή μου πια σε σένα
και το χαμόγελο αδιόρατο πια.
Χαθήκαμε...
Έλα να κλείσουμε κι απόψε τις κουρτίνες,
τ' άστρα μας πρόδωσαν κι αυτά
και δεν φωτίζουν τον ουρανό μας τη νύχτα.
Έλα να σβήσουμε τα φώτα
και ν' ανταμώσουμε στο όνειρο.
Έλα...
Θα σου 'χω αναμμένο ένα κερί για φάρο.
Πιάσε το χέρι μου και πάμε μακριά,
πίσω ν' αφήσουμε την έρημη τούτη πόλη.
Σταυρούλα Δεκούλου
Ήταν η δική μου συμμετοχή στο επετειακό συμπόσιο ποίησης της αγαπημένης μας Αριστέας, που χρόνια τώρα μας κερνά φιλοξενία και υπέροχες ποιητικές στιγμές.
Ευχαριστώ και όσους φίλους στάθηκαν στα λόγια μου και ταξίδεψαν μαζί τους.
Χρόνια πολλά σε όλους!