"Κυπριακός Ελληνισμός"! (φύλλο 96) , νέο τεύχος 18/4/21

 

Το νέο τεύχος (φύλλο 96) της εφημερίδας του ΕΠΟΚ, "Κυπριακός Ελληνισμός", εκδόθηκε σήμερα με ιδιαίτερα ενδιαφέρον υλικό.  Χάρη σε μια συνεργασία του συλλόγου μας, μπορείτε να κατεβάσετε την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας μας μαζί με το τεύχος 186 της εφημερίδας "Κερυνειώτικη Ηχώ" σε ένα αρχείο, πατώντας ΕΔΩ.

Στο τεύχος αυτό έχουμε και τη χαρά να εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη - ενότητα... μια Λογοτεχνική Επιφυλλίδα. Έναν χώρο φιλοξενίας κατ' εξοχήν λογοτεχνικών δημιουργιών, ποιημάτων και μικρών πεζών που θα διανθίζουν τις στιγμές μας και θα μας οδηγούν στη μέρα μας και στους στοχασμούς μας. 

Προοδευτικά θα φιλοξενήσουμε νέες συγγραφικές κυκλοφορίες λογοτεχνών και ποιητών, παρουσιάσεις και συνεντεύξεις.

Να δηλώσω τη μεγάλη μου χαρά και τη βαθιά μου ικανοποίηση για τούτη τη συνεργασία που αγκαλιάζει και ενώνει τους Κύπριους και τους Έλληνες σε όλη τη γη εκμηδενίζοντας την απόσταση που ταλανίζει τις μέρες μας. 

Η έκδοση είναι προσφορά του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου. Όσοι εκ των φίλων επιθυμείτε, μπορείτε να προωθήσετε την εφημερίδα ελεύθερα μέσω Email, Facebook, Twitter, Blogs κτλ!

Σταυρούλα Δεκούλου

Σταυρούλα Δεκούλου - Photography collection

Μια συλλογή φωτογραφιών, στιγμών και στίχων ντυμένη με μουσική.

Το πρώτο δώρο μιας γενναιόδωρης άνοιξης.

Ευχαριστώ από καρδιάς τους φίλους και συνεργάτες μου 

για τούτη την υπέροχη έκπληξη.

Σταυρούλα

...

 

Η σταύρωση των ρημάτων

 

Εκείνη τη μέρα συνέλαβαν

όλα τα ρήματα της λαχτάρας

κι αφού τα διαπόμπευσαν

τα οδήγησαν καταμεσής στη μεγάλη πλατεία.

Όρθωσαν έναν ξύλινο σταυρό

και με πρωτοφανή λύσσα κρέμασαν

το "ποθώ" και το "ονειρεύομαι"

στις δύο άκρες του.

Στο κέντρο του σταυρού

με πυρωμένους ήλους κάρφωσαν το "αγαπώ".

Πονάω φώναξε το αγαπώ, μα κανείς δεν νοιάστηκε.

Γύρω τους μαζεύτηκαν κλαίγοντας οι γλάροι.

Παράξενο...

Τι δουλειά έχουν οι γλάροι στις πλατείες;

Πήρε να νυχτώνει κι άναψαν οι φωτεινές επιγραφές.

Δεξιά ζερβά λαμπύριζαν οι μαρκίζες

και στο κέντρο του σταυρού έκλαιγε το αγαπώ.

Διψάω, ψιθύρισε ... λίγο νερό.

Το πλησίασε κάποιος με ένα καλάμι.

Το έβαλε στο στόμα του και του 'πε να πιει

Χολή και όξος

Γιατί; ρώτησε το αγαπώ. Ποιος είσαι εσύ;

Με λένε προδίδω, είπε και γέλασε.

Δάκρυσε το αγαπώ...

Στην άλλη μεριά της πλατείας είδε δεμένο σε έναν στυλό το "ελπίζω".

Η νύχτα ερχόταν γοργά κι όμως το φως ολιγορούσε ακόμη.

Σταυρούλα Δεκούλου

31/3/21

Σε μέρες σκοτεινές... η ανάσταση είναι η μόνη σωτηρία!