Ήμαρτον

Των αχράντων

των ανείπωτων

οι θυσίες των στιγμών τούτη τη νύχτα.

Κι εσύ κρυφή μου πληγή

σιωπηλή χαρμολύπη μου

πόσο γλυκά ροδίζεις τη μοναξιά μου

κάθε που μαρτυράς την ύπαρξή σου. 

Ημείς, οι σιωπηλοί σκαπανείς

των άγονων ονείρων

και

υμείς, οι αδιάφοροι ιχνηλάτες

μιας αδόκιμης αύριο

Άπαντες, 

κυρίαρχοι και δούλοι

ικέτες κι επαίτες

μιας αγάπης που αγνοείται 

και αδιάντροπα εκτελείται

ακόλουθοι μιας άλικης στράτας

του απαγορευμένου, 

ενός ξεδιάντροπου συμβιβασμού

τεκμήριο

Ήμαρτον !

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

7/2/15