Μούσα

ΜΟΥΣΑ

Σε άδειο φόντο, λόγια στο βρόντο 

πέταξες

Μούσα σου, με έλεγες, και όμως 

έφυγες.

Ψυχή κομμάτια, θλιμμένα μάτια,

φτάνω στα όρια

να μεγαλώνω χωρίς εσένα

στα περιθώρια.

Φτωχή καρδιά μου, αργοπεθαίνεις 

στα χαρακώματα

Νύχτες με πάθος που ξεθωριάζουν

τα ξημερώματα.

Έμεινες μόνος, κοίτα η ζωή 

πώς τα γυρίζει 

κι η μοναξιά σου στα παρασκήνια 

σιγοσφυρίζει.

Γυρίζεις τώρα, μετανιωμένος

Μούσα μου, λες 

Μα έχω φύγει, ζω πια στο σήμερα 

Κι είσαι το χτες

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

28/12/15

MUSE

In empty background, you throw words 

that meant to be ignored.

You used to called me, your Muse, 

but still you’ re gone. 

My soul in pieces, my eyes filled with sorrow

I reach the limits 

while growing older without you 

in the margins. 

My poor heart, dying 

in the trenches. 

Nights full of passion that fade 

at dawn .

You ‘re left alone, see how life 

turns all around ?

And your loneliness , is now whistling quietly 

at the backstage.

Now your back full of regret 

calling me my Muse once again 

but I’m gone, living my present 

and you ‘re just the past. 

Stavroula Dekoulou Papadimitriou 

2/16/14