Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2020

Υπήρξε...


Είχε ένα αθεράπευτα κακό ελάττωμα.
Συνήθιζε να είναι ο εαυτός της.
Έβλεπε την αλήθεια από ψηλά
για να μην αδικήσει κανέναν. 
Κοίταζε τους ανθρώπους κατάματα. 
Εσκυβε μόνο για να βοηθήσει κάποιον να σηκωθεί
και απολάμβανε τον ήχο της σιωπής
που φανέρωνε την φωνή της καρδιάς της.
Έμαθε ν' αντιστέκεται και να πολεμά, 
να ονειρεύεται και να δημιουργεί.
Κάποτε ίσως γράψουν την ιστορία της.
Κανείς αλήθεια δεν την έμαθε ποτέ. 
Υπήρξε όμως...


2 σχόλια: