Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Α' βραβείο ποίησης στον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ε.Π.Ο.Κ. ( Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος )

Στον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό και Καλλιτεχνικό διαγωνισμό του Ε.Π.Ο.Κ. ( Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος ) οι συμμετοχές μου βρήκαν τόπο να σταθούν και να ξεχωρίσουν σύμφωνα με την κρίση της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής επιτροπής. Ευχαριστώ από καρδιας για την τιμή.
  • Α' βραβείο για το ποίημα " Η ΞΕΝΙΤΙΑ "
  • Α' Βραβείο για το δοκίμιο με τον τίτλο: Πόσο σπουδαίο είναι ένας πατέρας να μπορεί να πει μια ιστορία στα παιδιά, και ακόμα πιο σπουδαίο, να είναι η ιστορία της δικής του ζωής.
  • Α' Βραβείο Ζωγραφικής 
  • Α' Βραβείο Φωτογραφίας 
Η απονομή πραγματοποιήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017 στην αίθουσα τελετών του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών.

Α' Βραβείο για το ποίημα " Η ΞΕΝΙΤΙΑ "

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.


Η ΞΕΝΙΤΙΑ

Ματωμένο το σύθαμπο, 
το μαβί ενδύεται η νύχτα.
Ορφανεμένα βήματα 
οδηγούν σε άγνωρα χώματα.
Σφαλισμένη η αυλόπορτα, 
το μάνταλο βουβό.
Πετρωμένη η σκιά 
στο βορεινό παραθύρι.
Κι όλο να ξεμακραίνεις...
Σ’ ένα δισάκι σφιχτά δεμένα τα όνειρα,
τυλιγμένες σε μπόγο οι ελπίδες.
Μισόκλειστα τα μάτια στο φευγιό
και τ’ αλάτι απ’ τα δάκρυα 
να ψήνει τις γραμμές του προσώπου.
Ορφανή η απαλάμη απ’ του τόπου το χώμα.
Διψασμένα τα χείλη,
κιοτεύει ο δρόσος της αυγής.
Κι όλο να χάνεσαι...
Η μάνα ριζωμένη στο λιμάνι.
Ποιο κήτος σε πάει μακριά
και ποιος αητός σε κλέβει γι’ άλλους τόπους;
Μια προσευχή ριζωμένη στον κόρφο της, 
ευχή κρυμμένη στης ποδιάς τον ποδόγυρο.
-Κάμε, Θεέ μου, να ξανανταμώσουμε-
Σφίγγουν τα χέρια της το «Μη με λησμονείς» 
κι ο χρόνος μειδιά και το μαραίνει.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Ψευδώνυμο : Ηλίανθος


Θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που περνούν από εδώ και με τιμούν με τον χρόνο και την προσοχή τους, αλλά και τα πολύτιμα σχόλιά τους. 
Αφιερωμένα όλα τα παραπάνω βραβεία στους εκλεκτούς συνοδοιπόρους της ψυχής και των λόγων μου. 

Με αγάπη κι εκτίμηση
Σταυρούλα 

3 σχόλια:

  1. Θερμά συγχαρητήρια, Σταυρούλα, για την πολύπτυχη βράβευση.
    Με καλαίσθητους στίχους και συγκινητική τρυφερότητα αποδίδεις θαυμάσια τη δοκιμασία τού αποχωρισμού.
    (Δίνεις και σε μένα υλικό για ένα έμμετρο τετράστιχο:
    Σ’ ένα δισάκι ξενιτιάς τα όνειρα δεμένα,
    η απαλάμη ορφανή, τα μάτια δακρυσμένα,
    το «μη με λησμονείς», πικρή, τής μάνας ικεσία,
    ο χρόνος ανυπόσχετος μπροστά στην απουσία).

    Η ιστορία τού εμφυλίου αδρή και το μήνυμά της «Στον εμφύλιο δεν υπάρχουν νικητές, υπάρχουν μόνο νικημένοι και πληγωμένοι» πειστικό, καίριο και διαρκώς χρήσιμο.
    Καλή συνέχεια στα ωραία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εστω και καθυστερημένα δέξου και τα δικά μου συγχαρητήρια για όλες τις πρωτιές σου πάντα να είναι ο δρόμος σου ανοιχτός σε αυτές!!! καλο σου μηνα Σταρουλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με συγκίνησε ιδιαίτερα το ποίημά σου για την ξενιτιά.
    Α ρ ι σ τ ο υ ρ γ η μ α τ ι κ ό !
    Να είσαι καλά να πλάθεις εικόνες, μνήμες, συναισθήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή