Άστεγοι... Νέα ποιητική συλλογή της Παναγιώτας Χριστοπούλου Ζαλώνη

          Συμβαίνει συχνά στο αντάμωμα των στίχων μιας νέας ποιητικής συλλογής ενός δημιουργού, να διακατέχεται και ο ίδιος ο αναγνώστης από μια αγωνία, μια ανυπομονησία να κοινωνήσει λέξη λέξη κάθε αποτύπωμα της μελάνης, κάθε σκαριφισμό της ψυχής του ποιητή. Κρατώ στα χέρια μου τη νέα ποιητική συλλογή της κυρίας Παναγιώτας Χριστοπούλου Ζαλώνη με τίτλο Άστεγοι από τις εκδόσεις Βεργίνα.

Πριν τη μαρτυρία του πρώτου ποιήματος,  η ποιήτρια προτρέπει τον αναγνώστη να υποταχθεί στο ποιητικό γεγονός ετούτου του βιβλίου ή απλά να ρεμβάσει στα εσωτερικά του τοπία, που δεν είναι άλλα,  παρά λεκτικοί πίνακες ζωγραφισμένοι από την την πένα της κυρίας Ζαλώνη. Παραδίδομαι λοιπόν στη ρέμβη, αφήνομαι στο ταξίδι των στίχων και είμαι βεβαία πως σαν δέσω στην Ιθάκη τούτου του βιβλίου, πλούσια πια από τα τόσα δώρα του, θα έχω υποταχθεί στο περιεχόμενό του.

Άστεγοι, τιτλοφορείται η παρούσα ποιητική συλλογή και εμβαθύνοντας στα ποιήματα που περιέχει,  ο αναγνώστης θα δει ότι δεν είναι ένας τίτλος που αναφέρεται μόνο στη δύσκολη στιγμή του εξοστρακισμένου ανθρώπου από την οικία του, αλλά ένας τίτλος τιμής, ένα χάδι, στην αγάπη, , τη φιλία και την αξιοπρέπεια που ρακένδυτες στις μέρες μας έχουν εξοριστεί από το σπιτικό τους, που δεν είναι άλλο από το κέντρο ύπαρξης του ανθρώπου.

          Δακρυσμένη μα και σθεναρή η γραφίδα της κυρίας Ζαλώνη παρηγορεί μα και στηλιτεύει, ρεμβάζει μα και διδάσκει, μοιρολογεί μα και ονειρεύεται. Τα ποιήματα περίτεχνα δομημένα με την ομορφιά και τη μαγεία της ελληνικής γλώσσας, γεμάτα λυρισμό μα χωρίς υπερβολές, καταμαρτυρώντας τα χρώματα μα όχι μπερδεύοντάς τα σ’ ένα ακαθόριστο αποτύπωμα, αποκαλύπτουν τη μαγεία που μπορεί να χαρίσει ένας ποιητής όταν ο λόγος του φανερώνει την ευγένεια της ψυχής του μα και τη μακρά θητεία του στους κόλπους της Πολύμνιας.

Η νύχτα έβρεχε ελπίδες

Προσέτρεξε στην τέχνη της Ποιήσεως

κι άρπαξε λίγα δράμια ελπίδες,

τρεις στίχους έχτισε

για να βρει καταφύγιο,

κλείνοντας πίσω του τις θύρες.

Ακούγεται τώρα μουσική,

ένα τραγούδι, σαν κυμάτισμα της θάλασσας,

σε συγχορδίες περίπλοκες

και τόνους μαγικούς παλιούς,

μέχρι να φθάσει η ώρα, ν’αποκοιμηθεί

κρατώντας, τις ελπίδες που απέκτησε,

σφιχτά,

πριν βγάλουνε φτερά

κι αλλάξουν ρότα.

9-3-2014

Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλώνη

Άστεγοι, εκδόσεις Βεργίνα, σελ 48.

          Το παραπάνω ποίημα χαρακτηρίζει την ποιήτρια Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλώνη ως ποιήτρια και ως άνθρωπο. Η αγάπη της για την ποίηση και την αθανασία των λέξεων την οδηγεί να ξεπλένει τους λογισμούς και την ψυχή της μέσα  από τους στίχους της. Παίρνει δύναμη από την ίδια την ποίηση που σαν άλλη Κασταλλία πηγή την οδηγεί στο αειθαλές του χρόνου, ώστε να μας κοινωνήσει το λόγο της έτι μία φορα.

Είναι χαρά και τιμή για μας και για μένα προσωπικά να μπορώ να διαβαίνω στα χνάρια της και να τολμώ να έχω άποψη για κάθε καινούριο μονοπάτι που χαρτογραφεί στον απέραντο χάρτη της ποίησης.

Καλοτάξιδα τα λόγια σας κυρία Ζαλώνη. Με χαρά και τιμή ανταμώνω τα λόγια σας και πάλι κι η Ιθάκη δεν με γελάσε, πιότερο πλούσια έδεσα στων στίχων σας τ’ αραξοβόλι.

Μετά τιμής και αγάπης,

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

Ποιήτρια-Λογοτέχνης

Αθήνα 7/6/16

Αν θέλετε να προμηθευτείτε την ποιητική συλλογή 'Αστεγοι, επικοινωνείστε με την ποιήτρια.