Στου χρόνου το πλάτωμα,
στ’ ουρανού τη μετόπη,
σβησμένα τα χνάρια σου.
Κυκλώπεια τείχη
σταματούν τη πορεία σου
και τη θύρα του αύριο
σφαλισμένη τη βρίσκεις.
Παραπαίει το όνειρο,
σφάλλει η ελπίδα
κι η προσμονή ατελεύτητη.
Μετρημένες πνοές, σιγησμένη φωνή
κι η ζωή μια ριξιά
με πεσούς πειραγμένους
Έχω σιάξει από λάδι μια θάλασσα
και στο κέντρο έναν φάρο,
ασπασμό φωτιά, έχω αφήσει.
Τ’ αφέγγαρα βράδια
στης καρδιάς το αέτωμα
ανταμώνω τον ίσκιο
απ’ τ’ ανείπωτα λόγια σου.
Της ψυχής σου τους στίχους...
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
20/4/16
Την ψυχη σου στους στιχους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ομορφη αποτυπωση αυτων των συναισθηματων που σε κατακλυζουν (μας κατακλυζουν) και τα κανουμε λεξεις!
Σε ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου ! Πάντα με χαρά ανταμώνω τα λόγια σου !
ΔιαγραφήΌπως πάντα οι στίχοι της καρδιάς σου αποτυπώνουν μια θάλασσα από συναισθήματα. Πάντα σε καμαρώνουμε και σε απολαμβάνουμε Σταυρούλα. Καλό βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια θάλασσα οι λογισμοί μας, Γιάννη μου, που μας περιμένει να την ταξιδέψουμε !
ΔιαγραφήΤην αγάπη μου σου στέλνω !!!
Έχω σιάξει από λάδι μια θάλασσα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι στο κέντρο έναν φάρο,
ασπασμό φωτιά, έχω αφήσει..
Ευχαριστώ για το γλαφυρό
ξεκίνημα τής ημέρας.. Φιλί :)
Φιλί κι από μένα Πετράδι μου....έβαλα στοίχημα με το χρόνο και μάλλον θα το κερδίσω. Σου έρχομαι από κει :)
Διαγραφή;)
ΔιαγραφήΑπό τα πολύ αγαπημένα μου αυτό! Με πόση μαεστρία γράφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η ευαισθησία σου έχει δύναμη!
Σε ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου. Η προσοχή σου με τιμά !!!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά !