Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Λείπεις





Λείπεις τώρα
γι'αυτό θλίβεται το καλοκαίρι
λευκό μου γιασεμί
κι όλο πλαταίνει η θάλασσα
ως την άκρη του θέρους,
σαν ενα απείθαρχο ποίημα...
ουτ'ενα ράγισμα στον ουρανό
κι εσύ που λείπεις,
μια μολυβένια κοντυλιά
μενεξεδιά,
πάνω στα κύματα...

31/7/14
Σακελλάρης Καμπούρης





Λείπεις
κι ο μόλος ορφανός

απ' το αραξοβόλι σου.
Λείπεις 
και του φάρου μου το φως
ποιον να χαϊδέψει;
Πόσες σταγόνες θάλασσα να μετρήσω
μέχρι σε σένα να φτάσω 
και πόσα αστέρια στον ουρανό
να βάλω σε σειρά να βρω τη ρότα σου;
Αφού σε γη και ουρανό,
πάντα ναυαγός ξημερωνω,
μακριά σου...

31/7/14
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου



Μια υπέροχη διαδρομή, μια ξεχωριστή συμπόρευση της ψυχής και του νου. Στιγμές με έναν μεγάλο ποιητή που μου επέτρεψε να βάλω τα λόγια μου να ξαποστάσουν πλάι στα δικά του !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου