Φθίνει ο καιρός των βασιλέων
κι εγώ απόκαμα
να σ' αναζητώ στα πελάγη.
Αντάρες κι ανέμους αποστάζω
στων χειλιών μου την άκρη
και μ' ένα υφάλμυρο φιλί
σε απαρνιέμαι.
Κρύβω τις σκέψεις μου στην αλισάχνη
και παραδίδομαι στη λήθη ψιθυρίζοντας...
Άραγε ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
12/01/23
Στη μαγική αποτύπωση της στιγμής ο Nicholas Papoutsakis
Τι λες τώρα γλυκιά μου φίλη! Να σχολιάσω τι; Την αξιοθαύμαστη ικανότητά σου, μέσα σε λίγους στίχους να κλείνεις τόσα πολλά και τόσα μεγάλα; Τη γραμματολογική σου υποδομή; το λεκτικό σου πλούτο; Πού να σταθώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΖω και προσεγγίζω λοιπόν έτσι απλά και τούτο σου το ποίημα.
Υπέροχη η εικαστική προσέγγιση του Νικόλα.
Την καλησπέρα μου.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς ακριβέ μου φίλε.
ΔιαγραφήΠάντα γενναιόδωρος σε λόγο και συναίσθημα.
Ναι, είναι απλό το ποίημα μες στην αλήθεια του και τον προβληματισμό του... έτσι το ένιωσα και το απέδωσα κι εγώ.
Την αγάπη μου.
Χαίρομαι γι αυτό το συναπάντημα αγαπητή μου φίλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευαισθησία της ψυχής σου πανταχού παρούσα να αγωνίζεται και να κερδίζει αγάπη και θαυμασμό.
Η πένα σου καταπληκτική καθώς και η κοινωνική σου προσφορά. Πολλά συγχαρητήρια!
Καλό και καρποφόρο αγώνα!
Κάθε καλό στην οικογένειά σου!
Καλημέρα Μαρία μου, καλή μας συνέχεια.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τα καλά σου λόγια.
Κι αν δεν αγωνιστούμε για κάτι καλύτερο κι αν δεν μοιράσουμε από όσα έχουμε όπου υπάρχει ανάγκη....
Τότε τι μας μένει;
Ευχές για ό,τι αγαπάς!!
♥♥♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μόνο για το ταξίδι σου ως εδώ, μέσα στον λιγοστό σου χρόνο...
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ χρυσάφι μου ♥♥♥
Ο λόγος έχει αξία μόνο όταν πάλλεται η ψυχή διαβάζοντάς τον. Και Σταυρούλα μου ο δικός σου λόγος έχει τη δύναμη να αφουγκράζεται ένα λυγμό που τον διαποτίζει η αρμύρα και τα αιώνια ερωτηματικά. ¨ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;¨ Σε όσα ελπίζαμε ως τα τώρα, μήπως είναι η ουσία της ζωής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη η γραφή μέσα στην απλότητά της Σταυρούλα μου!
Να είσαι πάντα καλά!
Σε φιλώ!
Και μήπως όλη η ζωή δεν είναι ερωτήματα;
ΔιαγραφήΕρωτήματα απλά σαν ένα μονοπάτι που χωρίζεται στα δυο, όπως στη μυθολογία... από τη μια η αρετή κι από την άλλη η κακία.
Κι όμως τα πράγματα δεν είναι πάντα μόνο κακά ούτε μόνο ενάρετα.
Κι εκεί η αγάπη λευκαίνει τις γκρίζες γραμμές και θάλπει το παράπονό μας ή τον πόνο μας.
Η παρουσία σου πάντα γιορτή για μένα γλυκιά μου Άννα.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς!
Καλή σου μέρα.
♥