ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ - Ορφανοί όπου Γης

 

Πέμπτη 1/4/2021

 

Το οδοιπορικό των προσφύγων…

In limbo

Εν φυγή... εν αποδράσει… εν κινήσει… εν στάση … εν αναμονή…

Ένα ατέλειωτο ταξίδι που δεν ξέρεις αν θα τελεσφορήσει. Μέσα από θάλασσα και ξηρά και όλο κάποιος να μένει πίσω, κάποιος να χάνεται, κάποιος να παραπατά.

Μετέωροι ανάμεσα στο κατώφλι δυο κόσμων και κανείς να μην ξεκλειδώνει τις θύρες να περάσουν μέσα, να βρουν ν’ απαγκιάσουν.

Ένα αδιέξοδο όπως οι σχοινοβάτες που στη μια άκρη το σκοινί καίγεται και στην άλλη ο κόμπος χαλαρώνει… κι απομένουν εκεί μετέωροι στο κενό δίχως λύση, προσμένοντας ένα τέλος που δεν επέλεξαν….

Και το δίχτυ;

Πού πήγε το δίχτυ;

Ποιος πήρε το δίχτυ;

Το δίχτυ…

Δώστε όλοι τα χέρια να φτιάξουμε ένα δίχτυ να νικήσουμε το κενό, ένα δίχτυ να σώζει από την πτώση.

…

Μια οικογένεια καταμεσής στα χαλάσματα της ερειπωμένης πόλης στρώνει ένα κατακόκκινο χαλί και απάνω του στρώνεται το γιορτινό τραπέζι για το ραμαζάνι. Και είναι όλοι καθισμένοι γύρω μεγάλοι, μικροί, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και μοιράζονται τον άρτο τον επιούσιο. Γύρω από αυτό το τραπέζι ριζώνει η πίστη και η παράδοση, σφουγγίζει το δάκρυ και το ψωμί τους αδελφώνει όλους.

Θεέ μου, Θεέ τους, ένα γιορτινό τραπέζι στολισμένο καταμεσής στη γη του πολέμου.

Δεκούλου Σταυρούλα 

Απόσπασμα από το βιβλίο... (κεφ In limbo)

Το Ημερολόγιο Συναισθημάτων, "Πρόσφυγες, Ορφανοί όπου Γης" είναι μια μεταπτυχιακή εργασία πάνω στο μάθημα Ψυχοκοινωνική Ένταξη Προσφύγων, ένα μάθημα της καθηγήτριας Κλινικής Ψυχολογίας, κ. Δανάης Παπαδάτου. Το περιεχόμενό του συγκίνησε και έτυχε χορηγίας από το Σωματείο Εργαζομένων της Eurobank, Union, και τον πρόεδρό τους και αγαπημένο μου φίλο, Στάθη Χαρίτο. Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις των βιβλίων θα αποδοθούν στο ακέραιο στη ΜΕΡΙΜΝΑ και τους ευγενείς της σκοπούς. Εύχομαι ειλικρινά να βρει γόνιμο έδαφος και να καρπίσει και να αποδώσει καρπούς που θα βοηθήσουν όπου υπάρχει ανάγκη για ανθρωπιά.