Άνθρωποι ή στοιχειά;

Αγάπη μου,

το μελάνι σώνεται κι έχω τόσα να σου πω.

Πρόσεχε, ακούς;

Πρόσεχε εκεί που διαβαίνεις.

Μη λάχει και σε βρει βόλι εχθρικό.

Πέντε μήνες τα μάτια σου δεν αντάμωσα

κι ο ουρανός μου χωρίς στερέωμα δείχνει.

Πέντε μήνες που δεν σε φίλησα

κι ο κόρφος μου κάθε απόβραδο σ’ αναζητά.

Φούσκωσε η κοιλιά μου και μαζί και η αγάπη μας.

Πρόσεχε ακριβέ μου, να φυλάγεσαι…

κι αν μπορέσεις να μη σκοτώσεις κάποιον,

σώσε τον.

Ίσως έχει κι εκείνος έναν κόρφο που τον περιμένει.

Ίσως έχει κι εκείνος ένα βιολί όμοιο με το δικό σου.

Ίσως έχει κι εκείνος ένα γιασεμί στο παραθύρι του.

Ο πόλεμος θα περάσει αγάπη μου.

Εμείς όμως πρέπει να επιλέξουμε τι θα μείνουμε.

Άνθρωποι ή στοιχειά;

Σώθηκε το μελάνι αγάπη μου.

Να προσέχεις ακούς;

Σ’ αγαπώ.

'Ήταν η δική μου συμμετοχή στο 28ο αντιπολεμικό συμπόσιο ποίησης που διοργάνωσε στο όμορφο κάστρο της η Princess Airis.

Ένα ποίημα που γράφτηκε στο παρά πέντε κάτω από αντίξοες συνθήκες,

αλλά με αγάπη και με την ανάγκη να δηλώσει την παρουσία του στην εκλεκτή πυργοδέσποινα 

που με ανιδιοτέλεια και αγάπη ανάβει πάντα τα φώτα στη μεγάλη σάλα για χάρη της ποίησης. 

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που με τιμήσατε με την προσοχή σας. 

Βαθιά και ταπεινή υπόκλιση απέναντι στο μεγαλείο των στίχων σας. 
Εύχομαι ειρήνη στη γη μας και Καλό Πάσχα σε όλους. 

Σταυρούλα Δεκούλου