Γυναίκα από νερόχρωμα

Γυναίκα από νερόχρωμα,

Ποιο να ‘ναι τ’ όνομά σου;

Ποια τα όνειρα και ποια η σκέψη σου;

Ανέτειλες ένα απόγευμα μέσ' απ' τα όνειρά μου

με χρώματα μοναδικά.

Ήταν τα μαλλιά σου χρυσά 

σαν τον ώριμο ήλιο του μεσημεριού

Ήταν τα μάτια σου πράσινα 

να στάζουν ελπίδα.

Δυο ρόδα άνθισαν στα χείλη σου,

που σαν τα φίλησα, άνοιξαν 

και νύμφες μικρές γεννήθηκαν απ’ το χαμόγελό σου

Σάρκα αγνή κι ευγενική

με το δικό μου λευκό 

σβήνω τα μελανά σημάδια του πόνου σου

και τα σκεπάζω με ροδαλά φιλιά.

Μάτια θάλασσες δακρύσατε 

και μπλε έσταξε πάνω στα σεντόνια

γεννώντας έναν ακόμα ουρανό. 

Γυναίκα από νερόχρωμα 

υπήρχες πάντα εκεί αέρινη και αόρατη,

άχρωμη και διακριτική.

Κι ένα απόγευμα εγώ έσκυψα πάνω σου 

και σε χρωμάτισα 

με αγάπη και αρώματα

Τα μαλλιά σου να ευωδιάζουν κανέλλα

και λεμονανθούς 

Γυναίκα από νερόχρωμα,

Πολύτιμη ύπαρξη με γεύση και άρωμα

Άφησα τα χείλη σου τελευταία, 

να μυρίζουν δυόσμο και γιασεμί

και με γλυκά φιλιά σε σκέπασα

και μέσα σου πνοή εμφύσησα. 

Να ζωντανέψεις και να υπάρξεις

Να είσαι αληθινή ή να ΄μαι άξιος εγώ 

να ζήσω αυτό το όνειρο.

Γυναίκα από νερόχρωμα...

Φιλιά δυόσμου να σου κλέβω 

μέχρι το τέλος του κόσμου αυτού !

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

1/7/14