Ήταν θέλημα Θεού

Ήταν θέλημα Θεού 

Λευκά τριαντάφυλλα τρέμουν μέσα στα χέρια μου 

λευκά πέταλα με το άρωμα του παραδείσου 

ένας κοιμισμένος βολβός με το μικρό χωρίς αγκάθια κοτσάνι του. 

Αυτό μου χάρισες ένα σκοτεινό πρωινό 

ίσως το αγνό ευχαριστώ που άκουσα ποτέ

ίσως το πιο πικρό αντίο που είπαν ποτέ τα χείλη σου. 

Οι καρδιές και οι ψυχές μας έβαλαν φωτιά σε όνειρα και αγάπη 

μέχρι που τα μάτια μας μάς κέρασαν γλυκόπικρο ποτό 

και τα τελευταία αγγίγματα μάς χάρισαν έναν ήλιο ομορφιάς

που αντηχεί σαν εσπερινός. 

Δυο κεριά σκορπούν φως από το μανουάλι 

ήταν θέλημα Θεού να πορευτούν χωριστά στη ζωή.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

24/11/15

It was God’s will

White roses trembling in my hands

white petals with the scent of paradise

a sleeping bud with its tiny thornless stalk.

This is what you gifted me a dark morning

maybe the purest thank you I‘ve ever heard

maybe the bitterest goodbye your lips ever said.

Our hearts and soul set fire to dreams and love

until our eyes served us a bittersweet drink 

and the last touching gifted us a sun of beauty

that sounds like a vesper.

Two candles shared light from the candelabrum

it was God’s will to walk in life separately.

Laskaris P. Zararis

24/11/15

Mετάφραση, Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου