Κι ας μεγαλώνω...
έχω του χρόνου τη σκόνη
απάνω στο πρόσωπο ν’ αναπαύεται
και κάθε που φυσάει τ’αγέρι
μαζί της σκορπώ και ταξιδεύω.
Έχω μια καρδιά γεμάτη σημάδια.
Για κάθε κομμάτι που χάρισα
ένα δικό σας πήρα.
Κι ακόμα κι αν μοιάζει δύσμορφη
ξέρω πως πολύ αγαπήθηκε.
Στα σημάδια του σώματος, χαμογελώ.
Τρεις άνθρωποι κοιμήθηκαν
στα σπλάχνα μου,
τριάντα δάχτυλα μπλέκονται στα δικά μου
κι ο κόρφος μου μυρίζει γιασεμί.
Στα σημάδια της ψυχής,
τα λάθη μου κρύβονται
να μου θυμίζουν πως κι αν έπεσα,
όρθια είμαι πάλι.
Στον απόηχο αυτής της μέρας κάθε χρόνο
ο ουρανός μου είναι γιομάτος αστρά
απ’ τις δικές σας ευχές.
Κι όσοι δικοί μου στα πλάτη του κοιμούνται
Ξέρω πως θα τα κάμουν αλήθειες.
Κι ας μεγαλώνω...
είμαι ευγνώμων για την κάθε μέρα
που ‘μαι γεμάτη απ’ την αφή της ζωής
και τα χνάρια μου αφήνω στον χρόνο.
3/7/17
Το παραπανω ποίημα γραμμένο με τον γραφικό χαρακτήρα της Φωτεινής Παππά συνόδεψε τα έργα της στη 4η ατομική της έκθεση, ΑΝΘΟΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ, που έγινε στις 25/11/17, στο Athens Heart με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου