Στα χνάρια του Μάη

Ξεπλένω τη γύρη 

που τα βράδια γλυκά σκεπάζει την προσμονή μου, 

με δυο μυρωμένες στάλες βροχής 

που γέννησαν τούτη την άνοιξη τα μάτια σου. 

Ξεδιψώ στο γέλιο σου

που θυμίζει ξαστεριά μετά από καταιγίδα

και με δυο χείλη πετροκέρασα 

ζωγραφίζω υποσχέσεις του αύριο

στον καιρό που μαρτυρούν οι γραμμές του προσώπου σου.

Ξεχνιέμαι στο πέταγμα των γλάρων,

που θωρώ να ξεκινούν απ' το βλέμμα σου,

σαν χαράζει

και με δυόσμο κι αγιόκλημα ραντίζω τα σύννεφα 

σαν βρέχει, να μυρίζει η πλάση Παράδεισο.

Κι αφήνομαι Μάη μου,

τώρα πια που κατάφερα 

να λιώσω τα χιόνια που σε στοιχειώναν 

να μου κοινωνήσεις την άνοιξη 

που έσπειρα στο διάβα σου.

Μάη μου...

Ρότα από γιασεμί μου.

1/3/16

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου