Ο χορός των λυγμών

Κάθε που το φεγγάρι

συναντά την αρχή του 

και κύκλος γίνεται τέλειος...

φορώ το λευκό μου νυχτικό 

και βάφω τη σελήνη 

στ’ άλικο χρώμα των ανοιξιάτικων ρόδων. 

Το βλέμμα μου αγκαλιάζει δειλά 

των αστεριών την λάμψη 

κι αυτά ξεψυχούν στ’ ορφανό μου φιλί 

Στις γειτονιές τ’ ουρανού 

έχω πρόσωπα πολλά κι αγαπημένα 

που ανταμώνω κάθε πανσέληνο. 

Εκεί θωρώ και τα μάτια σου,

να μαρτυρούν τα όνειρά σου, 

που δεν πρόκαμαν να ξημερώσουν αλήθειες. 

Κάθε που η Σελήνη ολόγιομη, 

ντυμένη στα κόκκινα, 

στήνει χορό...

Εγώ, δεντρί γυμνό 

με τα κλαριά απλωμένα 

καρτερώ την ψυχή σου 

να ρθεί σιμά μου ν’ απαγκιάσει 

και με το λυγμό ενός κορυδαλλού

γλυκά να κοιμηθεί. 

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου 

1/9/15

Ο πίνακας "Με το φεγγάρι αγκαλιά" είναι έργο της εξαίρετης ζωγράφου και καλής φίλης 

Φωτεινής Παππά.