Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

ΑΝΘΡΩΠΟΙ … κι ανθρωπάκια




Διαβαίνοντας το μονοπάτι της ζωής μου, αναγκάστηκα να συναντήσω και να συναναστραφώ πλήθος ανθρώπων. Η φύση της δουλειάς μου, αναγκάζοντάς με να ζω ανάμεσα σε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ ζωής και θανάτου με δίδαξε για τα σπουδαία και τα ασήμαντα της ζωής, για τα μικρά και τα μεγάλα. Εκεί όπου ο πόνος και η απώλεια ανθίζει εσύ ταπεινά ευχαριστείς για το χρόνο που κάθε μέρα σου χαρίζεται καθώς και για τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου.

Άνθρωπος… μεγάλη κουβέντα, δεν νομίζετε ; Είναι σύνθετη λέξη και προέρχεται από άνω και το θρώσκω που σημαίνει κοιτώ ψηλά. Κοιτώ ψηλά όμως όχι με την έννοια που η κότα κοιτά ψηλά για να καταπιεί, αλλά στοχεύω στην βελτίωση του εαυτού μου, έχω πρότυπα και οράματα και πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο βελτιώνοντας πρώτα από όλα τον ίδιο μου τον εαυτό.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός. Οι άνθρωποι και ό,τι τους αφορά επιλέγουν με ποιον τρόπο θα εμφανιστούν στους γύρω τους. Πού θα ρίξουν δηλαδή βάρος κατά την πορεία τους στη ζωή, στο «φαίνεσθαι» ή το «είναι».
Το φαίνεσθαι είναι μια επίπλαστη εικόνα, μια ψευδής αντανάκλαση του τι θα θέλαμε να ήμαστε ή πώς να δείχνουμε. Συχνά δε, μεταχειριζόμαστε πολλά τεχνάσματα, αλλά ακόμα και ανθρώπους για να ολοκληρώσουμε την εικόνα μας. Η εικόνα γίνεται αυτοσκοπός, τόσο σημαντικός μάλιστα, ώστε λίγη σημασία δίνουμε στο αν θα πληγώσουμε, προσβάλουμε, κατηγορήσουμε ή ξεπουλήσουμε ακόμα και την ίδια μας την αξιοπρέπεια με αντάλλαγμα ένα γυαλιστερό περιτύλιγμα, που πολλές φορές δεν είναι καν βαμμένο χρυσό.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν και οι άνθρωποι που είναι εραστές του είναι. Άνθρωποι με νου και ψυχή καθάρια. Αγαπούν να γεύονται τους καρπούς των δικών τους κόπων. Κοιτούν τους άλλους στα μάτια και με το κεφάλι ορθό όπως αρμόζει στους περήφανους και τους λεύτερους. Δεν κρύβονται στα σκοτεινά ούτε πίσω από τις κουρτίνες μήπως και κλέψουν ένα ψίθυρο προς όφελός τους. Τα λόγια τους επιβεβαιώνονται από τις πράξεις τους και σφραγίζονται από την γενικότερη στάση και συμπεριφορά στην καθημερινότητά τους. Όσοι έχουμε την χαρά να βρισκόμαστε κοντά σε τέτοιους ανθρώπους ξέρουμε ότι έχουμε στη ζωή μας έναν αληθινό σύντροφο, έναν ειλικρινή φίλο, έναν πολύτιμο συγγενή.

Είναι και φαίνεσθαι μοιράζονται αντίστοιχα οι Άνθρωποι και τα ανθρωπάκια. Ενίοτε θυμώνεις με τους δεύτερους. Αγαπούν την λάμψη τόσο πολύ, αφού μόνο μέσα από αυτή μπορούν να σταθούν στο σκοτάδι της ύπαρξής τους που μπορούν να γίνουν πραγματικά φτηνοί και δυσάρεστοι. Προσεγγίζουν τους γύρω τους ελπίζοντας να τραβήξουν την προσοχή τους και την ίδια ώρα υποχθόνια προκαλούν βλάβη στα ίδια τα άτομα που τολμούν να προσεγγίσουν, που επιζητούν την προσοχή τους μήπως και κλέψουν κάτι από την αλήθεια τους να το εντάξουν στο δικό τους ψέμα. Κάθε βήμα τους αναιρεί το προηγούμενό τους και κάθε τους κίνηση αυτοαναιρεί την επίπλαστη συμπεριφορά και εικόνα τους.

Έχω προβληματιστεί συχνά για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να τους αντιμετωπίσεις. Να τους αποκαλύψεις ή να τους προσπεράσεις ; Να τους εκδικηθείς ή να τους συγχωρήσεις ; Κατέληξα πώς ό,τι και να κάνεις απλά τους δίνεις αξία, τους τιμάς με την προσοχή σου και γι’ αυτό η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να χαμογελάσεις ευγενικά και να τους προσπεράσεις. Ενδεχομένως και να θεωρήσουν ότι νίκησαν, σε έπεισαν ή σε κορόιδεψαν. Αυτό όμως κρατά όσο και το φως της μέρας. Μόλις ο ήλιος πέφτει τα χρυσόχαρτα παύουν να λάμπουν, είναι άχρηστα και όσοι τα φορούν αναγκάζονται να αντικρύσουν και να συμβιβαστούν με τη γύμνια τους. Κι αλήθεια έχει πολλή παγωνιά το βράδυ όταν είσαι γυμνός από τα ψέματά σου.
Εσείς γυρίστε τα μάτια στους εραστές του είναι και χαμογελάστε τους. Θα βρείτε μια φωτιά που θα σας κρατά συντροφιά όλες τις ώρες της μέρας, όλες τις εποχές του χρόνου.

Σταυρούλα Δεκούλου 
18/3/15

Ένα χρόνο μετά, δεν βρήκα ούτε μια λέξη να αλλάξω στις παραπάνω διαπιστώσεις μου ...

16 σχόλια:

  1. Όσα χρόνια κι αν περάσουν δε θα βρεις κάτι να αλλάξεις, γιατί οι σκέψεις σου είναι σωστές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και νομίζω καλά έκανες Σταυρούλα. Οι σκέψεις σου, θα τονίσω και εγώ, είναι σωστές. Δοκιμασμένες, επιβεβαιωμένες. Προχωράμε λοιπόν.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήλπιζα... ότι ίσως κάποιοι με διαψεύσουν... μάταια !
      Καλή Κυριακή Γιάννη μου !

      Διαγραφή
  3. Να σε αντικρούσω δεν μπορώ, είναι Αλήθειες με α κεφαλαίο. Μόνο που θα έλεγα εγώ ότι όταν πέφτει το φως της ημέρας πολλές φορές δεν μπορούν αυτά τα ανθρωπάκια να δουν πώς χάνει τη λάμψη τους το χρυσόχαρτο και δεν βλέπουν καν τη γύμνια τους. Ίσως αν μπορούσαν να τη δουν κάποιοι να άλλαζαν.
    Πολύ σωστές σκέψεις και νομίζω δυστυχώς ότι θα είναι πάντα διαχρονικές
    Φιλιά και πολλές καλημέρες Σταυρούλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα μάτια μου γλυκά !
      Δίκιο έχεις...ούτε οι ίδιοι δεν γνωρίζουν την αλήθεια της γύμνιας τους ... ίσως αυτό τελικά να είναι το πιο θλιβερό !
      Φιλιά γλυκά Αννούλα μου !

      Διαγραφή
  4. Ακόμα και τους προβληματισμούς σου, τους αναλύεις τόσο όμορφα! Χαίρομαι να διαβάζω το καθετί δικό σου!
    Επί του θέματος τώρα, δεν έχω να διαφωνήσω στο παραμικρό μαζί σου. Οι απόψεις μας ταυτίζονται πλήρως, οπότε, ας χαμογελάμε στους εραστές του είναι!
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά και ευχές για μια όμορφη Κυριακή!

    *Νομίζω πως όσο χρόνια κι αν περάσουν, οι απόψεις σου δεν θα αλλάξουν! Η πάστα ανθρώπου από την οποία είσαι πλασμένη, δεν αλλοιώνεται!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου....με μεγάλη καθυστερηση σου αποκρίνομαι. Πολλοί δύσκολοι οι καιροί που διαβαίνω, μα τα κατάφερα τελικά. Ξέρεις εσύ από όμορφους ανθρώπους ...μοσχοβολάς "είναι" ίσαμε εδω...φιλιά γλυκά καρδια μου !

      Διαγραφή
  5. Ετσι είναι οι ανθρωποι
    Ολοι εμεις δηλαδη
    Αλλοι επιζητουν τη λαμψη και το χειροκροτημα
    Και αλλοι τις πισω θεσεις της παραστασης
    Και οι μεν και οι δε
    Θλιμμενοι και αστειοι φιγουραντες στη μεση μια μεγαλης τραγωδιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολλες φορες οι ανθρωποι αλλαζουν ρολους κι οπτικη... καποιοι ξεκινιυν καθαροι και καταληγουν τυλιγμενοι με χρυσοχαρτα.
    Αλλοι παλι αποτινασσουν καποτε τα γυαλιστερα περιτυλιγματα κι αφηνουν να φανει η λαμψη τους αν διαθετουν...
    Ειναι θεμα τυχης και γονιδιων αλλα κυριως ανατροφης και βιωματων το πως θα γινει ο καθενας κι αν μπορεσει ποτε να αλλαξει.
    Καποιοι ανθρωποι ομως ειναι ανιατες περιπτωσεις κι οφειλουμε να πριστατευτουμε απομακρυνοντας τους...
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πεταλούδα μου, είναι εύκολο να γλιστρήσει κανείς στην αντίπερα όχθη, ειδικά αν έχει ανάγκη να πάει λίγο παρακάτω και το είναι του δεν βοηθά στους καιρούς που διαβαίνουμε. Οι σκόπιμα ψεύτικοι και κακοί όμως είναι επικίνδυνοι. Η απόσταση απαιτείται !
      Σε φιλώ γλυκά !

      Διαγραφή
  7. Πως να διαφωνήσει κανείς μαζί σου; οι άνθρωποι παντα θα ειναι έτσι Σταυρούλα μου.. θα υπαρχουν παντου ΑΝΘΡΩΠΟΙ και ανθρωπακια...επιλεγεις ποιος θελεις να είσαι.. θα συμφωνησω και με την Πεταλουδα μας απο πανω.. να είσαι καλα και να δίνεις την ψυχουλα σου εκει που εσύ νομιζεις οτι αξιζει...να έχεις μια ομορφη εβδομαδα..!! φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκό απόβραδο Ρούλα μου, συνταυτιζόμαστε και συμπορευόμαστε !!!
      Γλυκα φιλιά !

      Διαγραφή
  8. Πάντα έτσι θα 'ναι Σταυρούλα μου, μόνο που νομίζω πως όλοι μας κάποια στιγμή
    έχουμε περάσει το μεταίχμιο, από το είναι στο φαίνεσθαι (και τούμπαλιν ίσως!)

    Υ.Γ Άκουσα το τραγούδι σου! Υπέροχοι στίχοι και πολύ ωραία η μουσική!
    Και η φωνή τού καλλιτέχνη φυσικά. Εύχομαι καλή επιτυχία, την αξίζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα μες στο πρόγραμμα είναι, αρκεί να μη γίνεται δεύτερη φύση μας Πέτρα μου !
      Χαίρομαι που άκουσες το τραγούδι και σου άρεσε. Περιμένω να ετοιμαστεί το δέυτερο. Καλό βράδυ. Σε φιλώ !

      Διαγραφή