Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Αέναες Περιπλανήσεις

Στο σύθαμπο, 
ψυχή περιπλανώμενη, 

σαν από πάντα χαμένη, 
σιωπηλά περπατάς 

κι ο ουρανός ένα πανί ξεχασμένο στο χέρι σου 

να σκουπίζει τα δάκρυα μιας αμίλητης βροχής.
Τ' άλικα παπούτσια της ψυχής σου 
κρεμασμένα στα ψηλά κλωνάρια 
των ξεχασμένων σου ονείρων 
κι η νυχτικιά σου λευκή 
σαν μυγδαλιάς νυφικό το καταχείμωνο
να σκουπίζει τα χνάρια σου 
μην τάχα και κανείς 
σε ανακαλύψει.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου 
31/10/14

Ο πίνακας 
"ΑΕΝΑΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ" είναι εργο του ζωγράφου και αγαπημένου φίλου 

Φώτη Ασπρομάτη

4 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό μας ξεναγείς στις αέρινες σφαίρες της φαντασίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Ελένη μου για το πολύτιμο της προσοχής σου ! Καλή σου μέρα !!

      Διαγραφή
  2. Μεταξένιοι στίχοι, με χρυσή κλωστή οι λέξεις και μια εικόνα που γεννιέται στου μυαλού την βιτρίνα μ΄όλα τα ακριβά της γης αρώματα.
    Σταυρούλα μου εξαιρετικό το ποίημά σου και δένει υπέροχα με τον πίνακα του Φώτη. Μπράβο σας !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Χρήστο μου. Το σχόλιό σου αξίζει από μόνο του να αναρτηθεί ως ποίημα !

      Διαγραφή