Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ' τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό...

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Διψασμένο γιασεμί

Στον αυλόγυρο της εκκλησιάς 
γέρνει το γιασεμί διψασμένο

Είναι που στέρεψε η κρήνη που το δρόσιζε. 
Κι ο πλάτανος σαν να εγέρασε λίγο.

Θωρείς μονάκριβέ μου ;


Μην μου παραπονιέσαι.
Φιλί σου ‘στειλα μα δεν σε βρήκε.
Με γαλέρα ξένη ταξίδευες.

Κι έμεινε το φιλί ορφανό από χείλη 
να γυρίζει στον κόσμο από τότε 


Και γίνηκα θάλασσα, να σπω πάνω στα βράχια
μήπως και σ'ανταμώσω

Και γίνηκα φάρος 
τα ίσαλά σου να κρυφοφυλώ.

Κι όλοι οι στίχοι μου τ'απομεσήμερο νήματα γίνονται 
και σου υφαίνουν προσόψια που σκουπίζουν τον ίδρω σου
πριν γείρεις να πλαγιάσεις...

να θυμηθείς να μ' ονειρευτείς

κι  ίσως αν σε 'βρει το φιλί στη χώρα των ονείρων
τότε να κλάψει ο ουρανός 
κι η κρήνη κελαρύσει
κι ίσως και το χαμόγελο στα δυο σου χείλη ανθίσει.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
21/1/16

Brooke Shaden Photography

6 σχόλια:

  1. Όμορφο, Σταυρούλα μου.
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα Μαιρούλα μου, καλή σου εβδομάδα...άργησα πολύ να σου απαντήσω, με συγχωρείς. Σε ευχαριστώ πολύ :)

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κάτια μου, καλώς ανταμώσαμε. Χαίρομαι που σου άρεσε. Ερχομαι κι εγώ από το σπιτικό σου :)

      Διαγραφή
  3. Το λάτρεψα αυτό το διψασμένο γιασεμί!
    "Να θυμηθείς να μ' ονειρευτείς"
    Υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία μου. Αχ, κι εγώ το λατρεύω το γιασεμάκι γι'αυτό δεν λείπει ποτέ από τους στίχους μου. Φιλιά γλυκά ψυχή μου !!

      Διαγραφή